Inleiden dag 1; de ballonkatheter

We gaan dus bevallen, dit weekend al. Lieve help! Heel de zwangerschap heb ik geroepen dat ik met 38 weken wel zou bevallen, dat wij een paaskindje zouden gaan krijgen. Nu dat waarheid blijkt te zijn en zó dichtbij is wordt het toch wel spannend. Thuisgekomen na de controle in het ziekenhuis besluiten we het hele huis, van boven tot onder, grondig te gaan soppen. Het huis moet toch schoon zijn voor als de baby er is? Achteraf lachen we hier hartelijk om. We zijn echt als een stelletje gekken door het huis gegaan. Ieder hoekje en gaatje moest schoon! Laten we het maar houden op een laatste aanval van nesteldrang..... We controleren nog een laatste keer de ziekrnhuiskoffer. Die staat al een paar weken klaar maar we checken nog even of alles erin zit. Voor de zekerheid gaat de koffer vandaag alvast mee. Ik haal het pakje maat 50 eruit. Een schattig wit pakje wat we graag als eerste pakje aan willen trekken. We vragen ons hardop af of onze baby erin gaat passen. Als hij inderdaad zo groot is als ze voorspeld hebben past hij maat 50 misschien niet eens. We nemen voor de zekerheid ook maatje 56 en 62 mee, je weet maat nooit. We gaan 's avonds naar bed om wat te slapen, maar bij ons allebei lukt dat niet echt. De adrenaline giert door onze lijven. We hebben nog even gebeld met mijn schoonvader. Die is gelukkig aan de betere hand, de bocht is de goede kant op gemaakt. We maken lachend de afspraak dat wij de dag erna het ziekenhuis in gaan en hij het ziekenhuis uit gaat. Laten we maar hopen dat het ook zo zal gaan. 

De volgende ochtend blijven we nog even rustig in bed. We hoeven pas om 10 uur in het ziekenhuis te zijn dus haasten is niet nodig. Als we aan het ontbijt zitten gaat de telefoon. Anja belt om te vragen waar we blijven. Ze dacht dat we om 8 uur hadden afgesproken. Nee Anja, 10 uur heb je gezegd. Ik zeg dat we bijna klaar zijn en eraan komen. 

Het ziekenhuis is hier echt om de hoek dus korte tijd later parkeren we de auto daar voor de deur. Dit keer melden we ons netjes bij de balie zoals de bordjes ons vertellen. (Echt, stonden die er gisteren ook? Hoe hebben we die dan kunnen missen?) We mogen doorlopen naar de verloskamers. Daar aangekomen staan ze ons al op te wachten. We krijgen een kamer toegewezen en nogmaals krijgen we uitleg over wat er gaat gebeuren. Eerst ga ik weer een half uur aan de ctg, dan plaatsen ze de ballonkatheter. Dan moet ik weer een uur aan de ctg liggen om te kijken of alles goed blijft gaan met de baby en dan mogen we naar huis. 

Zo gezegd, zo gedaan. We horen weer het vrolijke gehuppel van de hartslag van de kleine. Ik leg aan gijs uit wat alle lijntjes zijn die hij ziet. Na een half uur koppelen ze het apparaat af en gaan ze de ballon plaatsen. Ik lig nu voor het eerst met mijn benen in de bekende beugels. Ik ken dit wel van afbeeldingen en films maar zelf zo liggen is toch anders. Het plaatsen van de ballon is geen pretje. Het doet pijn en ik bloed veel. De verloskundige schrikt van de golf bloed die vloeit maar gelukkig stopt dit snel, geen reden tot paniek dus. Ze legt uit dat de ballon gaat zorgen voor verweking en ontsluiting. Het kan zijn dat hij er vanavond vanzelf uit valt, dat is een goed teken want dan is er ontsluiting. Gebeurt dat niet is het ook niet erg, dan halen ze morgen het ballonnetje weg. Na weer een uur ctg kunnen we naar huis. Ze vragen ons morgen al om 7 uur te komen want het wordt druk. Dan kunnen ze ons opstarten voordat de rest komt. Ik vind dat prima, slapen doen we waarschijnlijk toch niet vannacht .

Het voelt vreemd; er zit een slangetje aan mijn bovenbeen geplakt en ik voel de ballon best wel zitten. Vandaag maar rustig aan doen en dan zien we het wel. 'S avonds om half 9 valt inderdaad de ballon er vanzelf uit met een soort 'plopje'. Yes! Dat was een goed teken! Er is nu zelfs kans dat vannacht de vliezen breken en de weeën vanzelf beginnen. We gaan op tijd naar bed en proberen wat te slapen. Het blijft rustig deze nacht, geen weeën of gebroken vliezen. Op naar dag 2 van het inleiden, spannend!