Bevalling

In de ochtend eerst weer een CTG. Rond 09.00 uur werden mijn vliezen gebroken. Top, daarna kreeg ik direct de eerste dosis opwekkers. Na een paar keer een verhoging van de dosis te hebben gehad kreeg ik erg veel last van rug weeën. Wat heftig, mijn man kon alleen maar tegendruk geven in mijn rug tijdens de weeën. 

Uiteindelijk vroeg ik toen ik rond 15.00 uur nog steeds maar op 3/4 cm ontsluiting zat om een ruggenprik. Controle gehad en ja hoor de ruggenprik kon besteld worden. Ik dacht een uur moet ik nog vol kunnen houden. 

Wat een drama, ik kreeg amper nog tijd om op adem te komen tussen de weeën door. Ik heb gevraagd of ik heel even naast het bed mocht staan. Dit mocht even, als het niet ging moest ik direct weer op bed gaan liggen. Voor mijn gevoel stond ik net een paar seconden naast het bed en moesten ik "poepen". Persdrang. 

Hup op bed, kort daarvoor was er nog een controle geweest. De verpleegkundigen zaten in de wissel op mijn kamer en de verloskundigen in hun spreekkamer. Er werd direct gebeld dat ze eraan moesten komen, de verloskundige gaf nog aan: mevrouw zat zojuist nog op 4 cm. Toen zij binnenkwamen zagen ze dat het menens was. Ja hoor volledige ontsluiting. Dat ik niet op adem kon komen kwam dus door de weeënstorm. De ruggenprik is afbesteld en ik mocht aan het werk. Om 16.21 was daar onze zoon. Wat een knapperd. Oké dat zegt iedereen als ze net moeder zijn geworden. Maar wij waren smoorverliefd. 

Wij hebben de familie gebeld en zijn daarna naar de afdeling gebracht. Ik moest sowieso blijven voor mijn bloeddrukmedicatie. Ik ben in slaap gevallen en werd in de nacht wakker, een verpleegkundige was onze zoon een fles aan het geven. 

Vroeg in de ochtend kwam de kinderarts de controles doen bij ons zoontje. Alles was goed, het enige waar wij op moesten letten was: een verkort tongriempje. 

De verpleegkundige kwam later nog even terug en gaf aan dat wij naar huis mochten. Verbazing bij ons, want ik zou 48 uur moeten blijven door mijn bloeddruk medicatie. De verloskundige kwam kijken en na ons middagslaapje kregen wij toch groen licht om naar huis te gaan. Snel de familie ingelicht en mijn moeder kon nog snel nieuwe kleertjes halen voor de kleine man. Maat 50 was namelijk veel te groot. Ons zoontje woog maar 2412 gram. 

Rond 15.30 uur mochten wij vertrekken uit het ziekenhuis. Heel bijzonder je komt met z'n 2tjes aan en gaat als gezin van 3 weg.