Ineens was die daar..

De laatste dag dat ik een blog plaatste is alles in een snel trein gegaan.

Ik vertelde een maandag dat ik was gestript om alles een beetje op gang te helpen omdat ik geestelijk en lichamelijk op was maar het wel zo veel mogelijk op de natuurlijke manier wou laten gaan. Nou zo gezegd zo gedaan..

Nog geen 12 uur na het strippen begonnen de lichte krampen snachts om 4:30., het was niet on aangenaam of iets en was meer een soort ongesteldheid kramp. Maar omdat ik in Dordrecht zou bevallen en wij zelf in Hoogvliet wonen heb ik toch maar de bevalling’s afdeling gebeld. Na wat overleggen hebben we het eerst nog een half uurtje aangekeken en uiteindelijk toch opnieuw gebeld en mochten we komen omdat de bevalling van me dochter ook zo snel was gegaan en we geen risico wilde nemen dat ik misschien zou bevallen op de snelweg. 

Om 5:30 kwamen we aan in het ziekenhuis, en werd ik aan de ctg gelegd. Je kon hier en daar wat kleine pieken zien maar niet echt iets dat je zou denken nou nu gaat het gebeuren. Na een aantal controles, de ontsluiting die toch wat meer was geworden en overleg van de artsen werd om 9:00 besloten dat ik zou blijven en dat hij die zelfde dag nog geboren zou worden. Ik zou naar de verloskamer worden gereden en dan zouden we verder gaan bespreken hoe en wat.

Eenmaal aangekomen in de verloskamer heb ik gevraagd of ze eerst de vliezen wouden breken en kijken of mijn lichaam zelf aan de gang zou gaan voor ze me aan sloten op de weeën opwekkers. Na ons ontbijt kwam de arts en werd alles gereed gemaakt, het infuus werd voor de zekerheid aangelegd en rond 10 uur werden mijn vliezen gebroken. Ik zou een half uur de tijd krijgen om te kijken of alles zelf op gang zou komen. Nog geen 10 minuten nadat mijn vliezen waren gebroken kreeg ik de eerste weeën. Ze waren wat zwaarder, langer maar vooral intenser. Rond kwart voor 11 smeekte ik of ik onder de douche mocht gaan zitten om met warm water de pijn wat te kunnen ‘verlichten’.  Rond 11 uur zat ik onder de douche, en probeerde ik de weeën weg te puffen.. na een half uurtje kwam de arts opnieuw en moest ik weer aan de ctg om de weeën en de baby te kunnen monitoren. Alleen vanaf de douche naar het bed merkte ik dat de weeën toch heel anders waren, ik kreeg een lichte pers drang.. na de controles had ik 6cm ontsluiting en waren de weeën niet meer te houden en belande ik in een weeën storm, de details van hoe ik lag en wat ik deed en zei zal ik jullie besparen... 10 minuten later was de pers drang zo erg dat ik het niet meer tegen kon houden. Nog geen 5 minuten later is onze zoon geboren.. 

om 12:11 met 37+1 was Liam Ayden Jax daar dan eindelijk. 💙

Gelukkig mochten de zelfde dag al naar huis. Al met al is dit de zwaarste bevalling die ik heb mee gemaakt en totaal niet te vergelijken met die van me dochter.. 

1 ding weet ik zeker, NOOIT MEER.