Ik voel al een beetje druk geloof ik...

Even bij het begin maar beginnen...

Ik was 37 weken zwanger en ik dacht bij mezelf “ik denk wel dat ze eerder komt, ze is nu al groter dan de eerste en ze is zo druk in de buik, ze komt eerder, zeker weten” nou nee Dus!

40 weken zwanger... ik was er zooo klaar mee! Ik kon zo weinig, ik voelde me een oud afgetakeld mens. En ik had nog een peutertje rondspringen thuis, in corona tijd! Dat was wel eens een uitdaging hoor, gelukkig was mijn man een grote steun. 

41 weken zwanger... weer een check bij de gynaecoloog (in een eerdere blog vertelde ik dat ik deze zwangerschap door ben verwezen naar het ziekenhuis ivm 1e kind die dysmatuur geboren is) er werd verteld dat de baby nog niet goed in het bekken lag, ivm teveel vruchtwater! Hierdoor kon ik niet gestript worden en ook niet ingeleid worden met een ballonnetje maar met bepaalde medicijnen wel?! Nou daar baalde ik wel van want ik wil niet teveel troep in mijn lijf en ik wilde ook dat het gewoon eens op de normale manier ging... maar ik had over 2 dagen mijn Laatste controle Voordat ik dan ingeleid zou worden.

2 dagen later weer op controle... weer een andere gyn en deze keer een man. Nou dat vond ik toch wat minder hoor aangezien er weer even gecheckt werd daar beneden... maar ik dacht ook onderweg naar de onderzoekskamer “wellicht kan hij me wel strippen” iets van langere vingers ofzo🤣

Nou daar lag ik dan... de gyn zei: nou je kan gewoon ingeleid worden en ik heb je gestript (dit na 10 minuten flink vroeten en duwen daarbeneden😰)

Ik: fijn! Dus dan wordt er een ballonnetje geplaatst? Wanneer kan dat??

Gyn: nee joh, je vliezen worden dan gebroken, er is geen ballonnetje nodig want je hebt 2/3 cm ontsluiting! Morgenochtend even bellen of er plek is die dag!

De volgende dag... Jippie, er is plek! Ik had rekening gehouden dat de dag erop de baby er wel zou zijn. Mijn vorige bevalling duurde 30 uur namelijk. Samen de kleine man weggebracht naar opa en oma en direct door naar het ziekenhuis. Even een infuusje aanleggen voor later, zei de assistent... nou ze zat onder het bloed en de grond ook😂 dat begon goed!

 Toen kwam de verloskundige om de vliezen te breken...het was een vrouw... nou dat lukte dus even niet! Ze kwam er niet bij. “Nou dan haal ik even iemand met langere vingers” 

En daar kwam een lange vent de deur door met hele lange vingers🤣

Het was een hilarisch moment met het vliezen breken erbij (hij zat helemaal onder) maar hem lukte het wel! 

Ik moest direct aan de weeenopwekkers, dat wilde ik eigenlijk niet zucht... manlief ging weer aan het werk want dit ging nog wel even duren toch? Het was nu ongeveer 10 uur in de ochtend...

Rond 13.30 heb ik mijn vent weer gebeld dat hij moest komen want de weeen waren al behoorlijk heftig, ik had 4 cm ontsluiting.

Rond 14.30 was manlief er, de weeen werden steeds heftiger en ik trok het al bijna niet meer. Ik had nog steeds 4 cm ontsluiting dus ik wilde pijnstilling! Ik wil een ruggenprik!

15.00 we gaan je nu weg brengen voor de ruggenprik... oke, ik zei daarvoor net tegen mn vent “ik voel al een beetje druk” maar ik geloofde mezelf eigenlijk niet dus verder niets gezegd. Onderweg en aangekomen op bestemming toch wel aangegeven (in bijna paniekmodus) dat ik het niet meer trok! Mijn vent was een pakkie aan het aantrekken om aan mijn zijde te staan bij de ruggenprik... ik hield het niet meer!! Paniekerig zag ik de verloskundige aanlopen en zei direct, wacht even, ik check even de ontsluiting. En wat denk je? Ik had 10 cm ontsluiting! Helaas geen ruggenprik voor mij. Maar ik was alleen maar blij dat ik mocht persen als we weer op de verloskamer waren! 

Manlief in zijn pakkie met de verloskundige racen door de gangen om mij snel weer in de kamer te krijgen, zie je het al voor je?😋

Om 15.56 is Nancy geboren. 3 kilootjes schoon aan de haak! Geen hechtingen down under nodig (wat fijn!!! Wel tijdens het persen de verloskundige vervloekt omdat ik even moest zuchten maar wel met resultaat👍) 

Wij genieten helemaal met ons heerlijke gezinnetje

🥰