6 jaar geleden
Ik ben zo bang om te bevallen
Ik moet bijna bevallen en ik durf niet. Ik lig er wakker van en de tranen springen in mijn ogen als ik er aan denk.
Ik ben zwanger. Nog even want in oktober moet ik bevallen. En daar heb je het dus. ik ben keibang voor de bevalling. Ik durf niet, ik heb er nachtmerries over, lig er wakker van en bij het idee alleen raak ik helemaal in paniek.
Ik ben bang voor de pijn, ik ben bang om uit te scheuren, ik ben bang dat mijn kind met een tang wordt gehaald, dat mijn placenta blijft zitten. Alle doemscenario;s zie ik voor me. En het erge is, ik ben ook bang voor een ruggenprik. Stel dat ik die pijn niet aankan of dat ze hem verkeerd zetten.
Ik durf het niet te bespreken met mijn vriend. Ik moet er nu eenmaal doorheen en mijn moeder wuift het de hele tijd weg. Zo van, als al die miljoenen vrouwen het kunnen kan jij het ook.
Hebben jullie tips. Wat moet ik in godsnaam doen?
Anoniem
Waarom ben je bang? Iedereen is z geboren. Door bang te zijn krijg je spanning en spanning veroorzaakt een tragere bevalling je houdt je zelf tegen er gebeurt niks je bent in het ziekenhuis toch? Ik was thuis mijn 1ste kindje in een zwembadje bevallen ik was niet bang want ik weet als er iets zou zijn ik direct naar het ziekenhuis gestuurd zou worden. Het hoofdje zat scheef waardoor als ik zou liggen ( de verloskundige vertelde dit) in het ziekenhuis het idd met een tang gehaald moest worden. Maar omdat ik op handen en knie zat in het bad kon ik mijn bekken openen waardoor het makkelijker was om te bevallen zonder hulp. Je bent in goede handen je kan dit! en anders een tip op youtube vrouwen die in bad bevallen met een Doula misschien helpt dit je gerust te stellen dat het ook een mooie "prettige"er varing kan zijn. groettjes en heel veel sucses
Anoniem
Ik las net een info avond in het ziekenhuis maar daar word je niet blij van. Niet doen hoor. Geef het aan bij de vk en praat erover. Bevallen is het mooiste wat er is. Je lichaam laat het gewoon gebeuren en geloof mij je doet dit gewoon. Na afloop ben je zo trots op wat je heb gedaan. Een vriendin van mij was ook zo bang maar probeer je te relaxen want anders verkramp je en duurt het alleen maar langer. Ga lekker ontspannen dingen doen. Lekker naar zwangerschapszwem of yoga. Helpt echt. Succes en laat je niet gek maken door alle verhalen. Jij gaat het gewoon doen!
Anoniem
Praat er over met je verloskundige die je gaat begeleiden, zorg dat zij weet dat je er bang voor bent. En ga naar info avonden en stel vragen en ervaringen van andere moeders, zorg dat je duidelijke beeld hebt, wat je kunt doen bij pijnen en welke controle je erover kunt krijgen, of doen. Allerbelangrijkste is dat je tijdens bevalling zelf echt posoitief moet blijven, verlicht de pijn ook echt. Ik had zoveel pijn maar focuste me op de komst van mijn dochtertje, zo verschrikkelijk nieuwsgierig en zo trots. Dat gaf me moed om hier doorheen te komen. Sterkte!
Anoniem
Ik had precies hetzelfde als jij! Ik was doodsbang alleen durfde er niet over te praten. Uiteindelijk kondigde mijn bevalling zich aan met 39+2. Ik stond er toen zo relaxed voor ineens. We zijn naar een geboortehuis gegaan om uiteindelijk te bevallen, met als idee dat als er iets zou gebeuren ik iniedergeval al in het ziekenhuis zou zijn. Uiteindelijk zonder pijnstilling en met geweldige aanmoediging van mijn partner, verloskundige en leerlingverloskundige bevallen in 5 uur van een meisje (inmiddels al 8 maanden). Mijn angst kwam wel weer omhoog toen ik mocht persen, maar daar heeft de verloskundige mij zo goed doorheen geholpen. De placenta kwam na 2 minuten en ik had 3 kleine haarscheurtjes die ze wel hebben gehecht, maar het is echt waar je voelt er niks van als je lekker je kindje bij je hebt. Natuurlijk is iedere bevalling anders, maar ik hoop dat je net als ik, je aan het moment kan overgeven, want meer kun je niet doen. Succes!