Hoi! Dit ben ik en dit is mijn verhaal deel 1

Hoi!

Ik ben Maaike, bijna 36 en sinds 29 juni 2018 getrouwd met de liefde van mijn leven: Thijs. Samen hebben wij 2 kanjers van jongens: Niek van december 2013 en Jochem van 16 januari 2019. Ik werk als orthodontie assistente en wij wonen in een klein dorpje onder de rook van Schiphol. En nee, wij hebben hier bijna geen last van ;-)

Mijn mama verhaal begint in juli 2012 wanneer mijn lieftallige wederhelft zegt dan eindelijk klaar te zijn voor een volgende stap: een kindje van ons samen. Na 9 maanden oefenen, was het dan eindelijk zo ver en hadden we die positieve test in handen. Uitgerekende datum: 30 november 2013. Helemaal prima, want dat was nog net voor de echte feestdagen van start gingen en had ons kindje er zo min mogelijk last van. 

De zwangerschap verliep op een paar kleine strubbelingen ma, voorspoedig. Alleen werd ik getest op suiker, omdat we een groot kindje verwachtte. De meest gruwelijke test volgde en was natuurlijk negatief. Ik had al eerder gezegd: de papa is bijna 2 meter en ikzelf ben ook geen klein meisje, dus een klein kindje zal het niet worden. Ik had gelijk. Met 27 weken wisten alleen wij dat we een jongetje verwachtte. Wij hebben dit voor de hele buitenwereld stil kunnen houden.

De uitgerekende datum kwam eraan en mijn verloskundige bleef volhouden: je gaat een lang, maar niet zo'n zwaar kindje op de wereld zetten. Wel een cm of 53 maar rond de 6 á 7 pond en we zullen ervoor zorgen dat je niet door je uitgerekende datum heen gaat, want goe langer hij blijft zitten, hoe meer hij groeit.

30 november: uitgerekend en een afspraak met de verloskundige. Nee hoor, je hoeft nog niet gestript te worden, kindje zit nog lekker warm bij mama. 2 dagen later werd ik gelukkig wel gestript, echter helaas zonder het gewenste resultaat. 

Nu zijn mijn man en ik rondom de Sint altijd onherkenbaar en verkleed in mooie pakken met baretten met veren. Ikzelf uiteraard toen niet, maar mijn man had 1 klusje op de school voor speciaal onderwijs waar zijn moeder had gewerkt en hij dus al jaren voor dit soort optredens gevraagd. Ik had gezegd dat hij wel kon gaan, want er waren nogsteeds geen signalen dat het zou beginnen. Nu had ik wel nachtmerries gehad, dat ik onder de douche mijn weeën zou staan op te vangen, terwijl ik hem in de tussentijd stond af te schminken. 

5 december 2013 03.15 a.m. word ik wakker met het idee een blaasontsteking te hebben. Geen idee waarom ik dat denk en niet denk aan weeën, maar dat was nou eenmaal zo. Ik ben gaan plassen en weer gaan slapen. Manlief is om 7 uur naar de school vertrokken en ik draaide mezelf nog maar een keertje om....

De rest schrijf ik in een volgend stuk, want anders wordt deze veel te lang ;-)

Liefs, Maaike