Hoe ik van een gedroomde thuisbevalling toch naar het ziekenhuis moest

Ik heb eigenlijk altijd al de wens gehad om thuis te bevallen. Het leek mij heel erg fijn en mooi om in mijn eigen vertrouwde omgeving te zijn.

Ik zat op zwangerschapsyoga en bereide mij zo voor op de bevalling. Ik had er zelfs zin in. ik was nieuwsgierig en er klaar voor! 

Haar kamertje was klaar. Het huis was opgeruimd. Het bed stond op klossen. Ik had nieuw beddengoed gekocht want ik wilde er natuurlijk wel gezellig bij liggen en alles was in huis. Ik had er zin in.

De avond voor de bevalling kregen wij nog bezoek. Ik was bijna 39 weken zwanger en heb wel eens gehoord dat je aan het gezicht van een vrouw kan zien als ze gaat bevallen. Ik had die dag een iets vollere toet en dacht dat dit door het warme weer kwam. We grapte zelfs nog dat het ieder moment kon gebeuren.

Rond 01:00 toen de visite weg was en mijn vriend al op bed lag had ik opruim driften.

Ik liep rondjes om ons kookeiland en maakte alles schoon.

Dat waren denk ik al voortekens. We sliepen net toen ik wat kramp kreeg. Dat had ik wel vaker dus was niet zo gek. Ik ging even plassen en in de badkamer verloor ik wat vruchtwater. Ik begreep niet waarom ik in broek plaste en verschoonde mezelf en ging weer terug mijn bed in. Even later had ik toch nog kramp en wilde een warme douche pakken. Toen ik uit bed stapte braken mijn vliezen en moest mijn vriend dweilend achter mij aan. 😅 we belde de verloskundige en die zei dat ik nog even wat slaap kon pakken en dat ze morgen vroeg naar ons toe zou komen. We lagen in bed maar ik kon natuurlijk echt niet meer slapen! Was zo benieuwd. Ik was op een handdoek gaan willen want verloor soms wat vrucht water. Rond zes uur in de ochtend werd ik wakker en ik zag dat de handdoek een beetje groen was. De verloskundige kwam kijken en we werden naar het ziekenhuis gestuurd.

Ik zie ons nog naar de auto lopen met een lege maxi-cosy. Zo bijzonder dat daar straks je baby’tje in zit! 

In mijn volgende blog vertel ik over de bevalling.