Hoe ik ben bevallen 🌷

Ik moest dus binnengaan voor een keizersnede! Ik zei al vanaf het moment dat ik zwanger was dat ik keizersnede wou omdat ik niet durfde bevallen🙈🤭 maar nu het een keizersnede was vond ik het toch een beetje jammer dat ik niet wist hoe het was om gewoon te bevallen! 

We kregen een kamertje toegewezen waar we moesten wachten tot ze ons kwamen halen.

Eerst kwam er een verpleegster die alles wat in orde bracht (lees:  ) en dan kon de stress beginnen.. wachten wachten.. 

tot ze daar waren om ons te komen halen! Ik mocht direct mee naar het operatiekwartier samen met de vroedvrouw en Kevin moest wachten op de gang ergens.. Hij mocht pas komen wanneer ik volledig klaar lag. 

De epidurale verdoving vond ik echt eng en pijnlijk, het bleef duren en ging niet zo goed! Ik denk dat ik de vroedvrouw blauwe plekken heb genepen! 🤭

Uiteindelijk mocht ik gaan plaatsnemen op de operatietafel en werden de armen enzo vastgebonden en konden ze Kevin roepen..

Opeens was er mega chaos, ik dacht ale wat gebeurt er nu, maar er was een spoedkeizersnede binnengekomen die heel dringend was dus hadden ze de vroedvrouw en de couveuse van bij mij meegenomen.. 

Kevin stond ondertussen nog steeds op de gang (die zei me achteraf dat hij dacht dat er iets mis was) met de nodige stress! 

Mijn gyneacoloog was dus wel kwaad want we hadden geen couveuse en geen vroedvrouw en ik lag daar al verdoofd.. 

Ze zijn dan uiteindelijk erom moeten lopen naar boven en konden dan beginnen, kevin binnen en iedereen klaar.. 

Ik had wel gehoord dat de gyneacoloog en de anesthesist zeiden tegen mekaar ‘dan is het volledige verdoving’ en ik dacht onee.. Maar bon, ze begonnen dus..

Ik vond dit verschrikkelijk raar wat er gebeurde.. Je werd van de ene kant naar de andere kant getrokken enzo en toch voelde je niets, buiten enorm bewegen.. 

En ja hoor na een 10tal minuutjes was ze daar al! Zo klein, zo fragiel.. We hadden op voorhand afgesproken dat als we ze niet zo mooi vonden dat we zouden zeggen dat het een ananas was en een mooi kindje een aardbei! Kevin zei onmiddellijk het is een aardbei 💗

ze legden de baby dan even bij mij maar ik werd ongemakkelijk en kreeg enorm veel pijn! De verdoving werd wat uitgewerkt waarschijnlijk door het wachten in het begin.. 

Dus baby weg en mij gaven ze dan direct iets maar was dan nog misselijker.. Was de hel! Uiteindelijk zat er een verpleger naast mij met een koude washand op mijn hoofd en alsmaar vertellen.. Gedachten gingen dan ook ergens anders naartoe en beterde uiteindelijk wel! 

Kevin en Maëlle werden dan naar NEO gebracht, als ze onderzocht was door de kinderarts, en ik naar recovery enige tijd later.. 

Op recovery heb ik toch lang gelegen, je mocht pas weg als je u benen kon bewegen maar dat bleef duren! Op den duur was ik bang dat ik verlamd was! Kevin dacht ook al waar zit die.. 

Paar uur later waren we herenigd en kon ik ze vastnemen, maar.. ik voelde het niet .. 😢