Snap
  • Bevallingsverhalen
  • #prematuur
  • #vroeggeboorte
  • #ervaringen

Hoe het allemaal begon in februari 2021

Wat begon met sneeuwen......

Hallo allemaal,

Nu ik begin met het schrijven van mijn verhaal op mamaplaats, wat al meer dan een jaar geleden begon, bemerk ik dat ik regelmatig terug ga in de tijd. De eerste verjaardag van Floor heeft daarin veel bij mij los gemaakt, het feit dat het alweer een jaar geleden is dat ik te vroeg ben bevallen... 

Graag wil ik jullie meenemen naar het weekend voordat de hele rollercoaster begon, het weekend van 6 en 7 februari, het weekend dat het ontzettend is gaan sneeuwen. Zondag 7 februari 2021 lag er een mooie dikke witte laag sneeuw, mijn vriend Jeroen en ik besloten een wandeling te gaan maken in en rondom onze woonplaats Hooge Zwaluwe. Ik was inmiddels dat weekend 33 weken zwanger en kon nog aardig uit de voeten, met aardig bedoel ik zo goed als het maar kon. Ik wilde graag nog heel erg actief zijn, maar mijn lichaam gaf signalen eerder dat ik het rustiger aan moest gaan doen. Sinds de kerstvakantie kampte ik al met pijn in mijn flanken, met name aan de linkerkant. Men dacht eerst aan nierstuwing, maar het zakte vaak sneller weg met bedrust, waardoor het niet geheel overeenkwam met de symptomen die erbij horen. Vervolgens ben ik naar de huisarts hiermee gegaan, die mij vertelde dat het gewoon een kwaal is en dat ik met eventueel pijnstilling mij geen zorgen moest maken. De verloskundige dacht even later dat het bandenpijn zou zijn, waardoor ik werd verwezen naar de fysiotherapeute. De fysiotherapeute heeft mij ingetaped en daarmee kon ik nog goed functioneren op mijn werk. Tot op een gegeven moment ik op mijn werk een ochtend, twee weken voor het weekend van 6 en 7 februari, harde buiken en bloedverlies kreeg. Ik werd direct naar huis gestuurd voor een aantal dagen rust, mijn leidinggevende besloot vervolgens dat ik eerder met verlof zou gaan (6 weken ervoor, in plaats van 4 weken ervoor) en dat ik tot die tijd nog halve dagen zou komen werken. Dat zou betekenen vanaf de harde buiken en bloedverlies nog twee hele weken op mijn werk, voor een halve dag. Ik heb er een tijd van gebaald dat ik twee weken eerder met verlof moest, dat mijn lichaam aangaf dat het wat rustiger aan moest, omdat ik die weken dan kwijt zou zijn na de geboorte van onze kleine. Uiteindelijk heb ik mij er bij neer gelegd en zou ik na het weekend van 6 en 7 februari aan mijn laatste week beginnen!

De wandeling door de sneeuw was prachtig, het was wat zwaar lopen maar Jeroen heeft zijn tempo heel lief op mij aangepast die zondag. BIj thuiskomst genoten we samen van een warme kop chocomel met slagroom! Die nacht van zondag 7 februari op maandag 8 februari voelde ik mij al niet helemaal lekker, ik ben die ochtend op gestaan en toch naar mijn werk gegaan. Ik had het idee dat het wel zou minderen, zoals dit eigenlijk de voorgaande weken ook het geval was. Ik ben ondanks de gladheid naar mijn werk gereden in Tilburg, heb de ochtend gewerkt en ben vervolgens met forse buikpijnklachten naar huis gereden. Ik herinner mij dat ik bijna krom achter het stuur zat van de krampen in mijn buik... ik dacht nog jeetje als dit oefenweeën zijn dan wordt het nog wat tijdens de bevalling. Eenmaal thuis aangekomen had ik totaal geen eetlust, ik was zo beroerd en ben direct mijn bed in gegaan. 

Tegen de avond werd ik wakker en viel mij op dat ik mij niet beter voelde na het gaan liggen en het doen van een slaapje. Na het eten werd ik alsmaar beroerder en kreeg ik ook nog eens verhoging daarbij. Ik had een temperatuur van 38,2 gemeten. Met het feit dat ik mij zo beroerd voelde en verhoging had, heb ik de verloskundige in haar dienst gebeld. Zij heeft mij veel vragen gesteld om te bekijken waar de klachten eventueel vandaan zouden kunnen komen en om een beleid te maken voor de avond en de nacht. Zij dacht aan een blaasontsteking en gaf aan dat ik de volgende ochtend urine moest gaan inleveren bij de huisarts. Tevens kon ik paracetamol innemen en vroeg zij mij iedere 6 uur mijn temperatuur op te nemen rectaal en haar te bellen als deze weer ging stijgen. 

Vervolgens ben ik de nacht in gegaan....      een verschrikkelijke nacht waar ik jullie de volgende keer meer over ga vertellen!

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij SandraVS?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.