Hoe een pracht bevalling kan omslaan

Op dinsdagavond 20 september rond een uurtje of 6 begint dan eindelijk mijn bevalling. Eindelijk ja, want na 3 strippogingen en het kunstmatig breken van de vliezen wordt het weleens tijd dat ons 3e wonder zich gaat laten zien.

De bevalling vordert snel en verloopt soepel. Zeker heb ik pijn maar ik kan het door te blijven bewegen en goed te letten op mijn ademhaling prima handelen. Wanneer ik rond half 10 onder de douche vandaan stap en op bed ga liggen gaat het ineens heel snel. De persweeen komen en om 3 minuten over 10 wordt onze dochter Jolie geboren.

Dat er na een baby ook nog een placenta geboren moet worden weten we hier denk ik allemaal wel. Het liefst binnen een uurtje. Bij mij kwamen er alleen geen weeen meer en na een kwartiertje had ik al in de gaten dat er iets niet helemaal oké ging. De verloskundige drukte wat mee, verzocht me om te persen en gaf me in overleg 2 keer een shot oxytocine. Dit deed allemaal niets en ik verloor veel bloed… Er werd actie ondernomen. 112 werd gebeld en ik moest zo snel als mogelijk naar beneden zien te komen. Godzijdank lukte me dit zelf nog. Nadat ik even op de keukenvloer heb gelegen kwam al gauw de ambulance met spoed aan rijden. Ik verloor nog meer bloed en die placenta had echt geen zin om eruit te komen dus ik moest mee naar het ziekenhuis. Eenmaal daar ging alles zo snel. Er stonden zoveel mensen bij me op de spoed en iedereen was druk. Mijn buik werd hardgandig ‘gemasseerd’ en de gynaecoloog kwam langs om te beoordelen hoe het ging. Dat was duidelijk. Ik moest snel naar de OK om de placenta te laten verwijderen want inmiddels stond de teller van het bloedverlies op bijna 3 liter.

Op de OK is mijn placenta zorgvuldig verwijderd. Toen ik na tijd hoorde hoe dit gedaan is was ik blij dat ik onder narcose was. De gynaecoloog is met haar volledige hand naar binnen gegaan om mijn baarmoeder leeg te schrapen….

Na deze ingreep ben ik naar de IC gebracht en daar vertelden ze me dat ik totaal 3,5 liter bloed verloren was en een bloedtransfusie opgestart zou worden. Gek genoeg voelde ik me best oké. Waarschijnlijk adrenaline van de bevalling maar toch fijn dat ik niet duizelig was of het bewustzijn verloor zeiden de artsen.

Tja en dan begint herstellen. Dat viel me af en toe best tegen met nog 2 andere kinderen in huis, een huishouden etc. Maar we zijn aardig op weg. Onze dochter is inmiddels 5 weken en het gaat best goed! Zeker moet ik opletten waaraan ik energie besteed en rusten tussen de middag is ook geen overbodige luxe maar ik kan ook wel lekker m’n ding doen in huis, eropuit gaan en weer zelf voor m’n kinderen zorgen. 

Kun je ook lezen: Zwanger en helse jeuk..