Snap
  • Bevallingsverhalen
  • zoon
  • ziekenhuis
  • prematuur
  • spoedkeizersnee
  • 30.2

Hoe de bevalling begint met 30.2 weken zwangerschap

Nils

Ik had een fijne zwangerschap. Alles ging goed. Ieder onderzoek iedere echo, alles was in orde. Ik voelde me fit en kon de hele wereld aan.

De laatste week van 2019 waren we op vakantie bij een vriendin van mij in Frankrijk en ik begon daar de baby echt goed te voelen op vaste momenten. Vaak rond etenstijd dan melden hij zich. En daar maakten we grappen over.

De maand januari begon met de verjaardag van onze dochter. En daarna kregen we allebei de groep. Net als heel Nederland. Op 28 januari was ik voor het laatst bij de verloskundige. En ondanks die griep bleef alles goed gaan. Ik had in 2018 2 miskramen gehad dus deze zwangerschap was ik wel heel voorzichtig.

Op 4 februari was de baby rond de middag heel erg druk. Iets wat ik niet herkende van hem. En rond het avondeten voelde ik niks. En s'avonds op de bank misschien 1 keer een trap. S'nachts heb ik veel wakker gelegen en gevoeld of ik iets voelde. Maar tevergeefs. Ook rond het ontbijt bleef het stil in mijn buik. En ik heb toch maar de verloskundige gebeld. En die kwam langs. Gelukkig hoorden we het hart kloppen. Dus ik was vrij snel gerustgesteld. Maar de verloskundige maakte wel een afspraak voor mij in het ziekenhuis voor een ctg scan. Mijn man was al naar zijn werk. En mijn vader was toevallig nog thuis en zei ik ga met je mee. 

In het ziekenhuis werden we in een hokje geplaatst bij de scanner en kreeg ik meters op mijn buik. Mijn vader zat tegen over mij en wetend dat een ctg vaak met een sisser afloopt zaten we lekker grapjes te maken. Toen kwam er een zuster binnen en die vroeg of ik op mijn linkerzijde wilde gaan liggen want de meting liet niet zien wat ze wilde zien. Oké, dan doe ik dat toch.

20 minuten later kwam ze vragen of ik op mijn rechterzijde wilde gaan liggen, om dezelfde reden. Weer 20 minuten later kwam de gynaecoloog binnen om mij te halen voor de echo die boven plaats zou vinden. Maar hij kwam ook zeggen dat iemand mij even bij zou praten over een eventuele keizersnede tijdens de echo.

Bam. Die sloeg in. Ik bleef vrij rustig en de enige gedachte die vooral in mij op kwam was het zou wel mee vallen.

Maar toen er tijdens de echo een infuus werd aangebracht en zuster Thea mij heel veel informatie gaf, wist ik dat er al vanalles besproken was en in gang gezet. En mijn vader heeft snel mijn man gebeld en die kwam naar het ziekenhuis.