Het was een magisch mooie manier om hiermee de bevalling af te sluiten en jouw komst op aarde rustig te beginnen. 🤎

[☾ LOTUS GEBOORTE: 9 maanden lang mocht ik jou voeden, beschermen en laten groeien door dit mooie orgaan. De levensboom, het begin van jouw leven. Het begin van ieder leven. Wij vonden het een onnatuurlijk idee om jou gelijk te scheiden van de placenta. 24 uur na jouw geboorte besloten we om de placenta in alle rust van jouw los te branden. Het was een magisch mooie manier om hiermee de bevalling af te sluiten en jouw komst op aarde rustig te beginnen. 🤎] 

Toen ik net zwanger was wist ik al dat ik zo natuurlijk en bewust mogelijk wilden bevallen. Ik wilde het oergevoel en die oerkracht voelen. Ik wilde met mijn ziel en lichaam zo dicht mogelijk verbonden zijn met mijn baby en de natuur.

Via de hashtag #doula kwam ik op instagram een foto tegen van een lotus geboorte, hier had ik nog nooit van gehoord, dus ik raadpleegde Google. 

Zo las ik een prachtig verhaal over een lotus geboorte en ik voelde mij meteen zo sterk aangetrokken tot dit verhaal alsof mijn baby mij wou vertellen dat ze zo ter wereld wou komen.

Toen ik Rob hierover vertelde verklaarde hij mij voor gek. Hij zag het helemaal niet zitten om die placenta eraan te laten, gaat dat niet stinken?

Ik kon het idee niet loslaten, het gevoel en de band met mijn baby waren zo sterk: dit voelde gewoon als ons. Ik raadpleegde twee websites die schreven over de lotus geboorte (moederaarde en oermoedersvannu), iedere keer dat ik er iets over las werd mijn gevoel nog sterker. Natuurlijker kon het niet. Toen ik Rob deze artikelen liet lezen, begreep hij ook waarom ik dit graag wou. De oermens gebruikte immers ook geen scharen, ringen of touwtjes om de placenta los te maken van de baby, deze viel er van zelf af. Ons grootste argument om voor de lotus geboorte te kiezen was dan ook het natuurlijke en bewuste gevoel dat we er bij kregen. Dat onze baby rustig ter wereld kon komen, rustig kon wennen aan het leven buiten het veilige huisje en dan rustig los kon komen van het orgaan wat hem 9 maanden lang heeft gevoed, getroost en beschermt. Je moet je maar eens voorstellen hoe het is om 9 maanden in een huis te zitten, zonder licht, zonder het bewustzijn van de buitenwereld en dan in een ruk buiten te staan en je huis niet meer terug kunnen vinden. Nee, dat lijkt mij niet fijn.

Maar, naast het oergevoel zou een lotus geboorte nog meer voordelen hebben, deze voordelen hebben ook meegewogen in ons besluit:

* Na de geboorte vind er tussen de placenta en de baby nog steeds uitwisseling plaats van bloed, voedingsstoffen, zuurstof en andere belangrijke stoffen, wat een positief effect zou hebben op de langetermijn gezondheid van de baby.

* Lotus baby's zouden rustiger zijn en er vind minder stress plaats bij de baby tijdens de geboorte.

*er vindt een energetische uitwisseling plaats tussen de baby en de placenta. Ik ben zelf spiritueel aangelegd dus hier voelde ik mij sterk mee verbonden.

*Minder kans op infecties bij de navel omdat er geen open wond is.

* Rustige overgang van buik naar aarde.

Toch zag Rob een hele lotusbevalling niet zo zitten, we sloten een compromis: we kiezen voor een halve lotus geboorte, we wachten minimaal 24 uur en kijken dan of we nog langer wachten of niet. Maar ja, hoe koppelen we de placenta en baby dan los? Die schaar zag ik dus echt niet zitten, ik vond het een vreselijk idee om een schaar; zo'n onnatuurlijk instrument in zo'n mooi stukje van mijn baby te zetten. We besloten om de navelstreng door te branden. Zo gebruikten we een natuurlijk instrument om de bevalling en komst op aarde natuurlijk en toch rustig te laten verlopen.

Toen de bevalling eenmaal goed was verlopen en er geen complicaties waren, kon de placenta met een klein duwtje 15 minuten na Indie geboren worden. We voelden via de navelstreng Indie's hartje nog kloppen. 24 uur lang sleepte we de placenta in een zakje om ons arm met Indie mee. Echt heel handig was het niet, maar het stoorde mij totaal niet. Ohja en ik vond de placenta dus niet stinken, het rook heel zoetig en weeig te gelijkertijd, een beetje als chocolademelk. Na 24 uur voelde het voor ons drieën wel goed, ik voelde dat Indie er klaar voor was. Ze heeft rustig aan mama, papa, haar nieuwe huisje en de wereld kunnen wennen.

Drie dagen na de bevalling viel de navelstreng eraf, net nadat de kraamverzorgende en ik ons af vroegen wanneer dat zou gaan gebeuren.

Ik besefte mij op dat moment alleen maar meer hoe erg Indie, het universum en ik verbonden zijn met elkaar. 

Als er geen complicaties zijn zal ik zo al mijn baby's ter wereld laten komen, misschien wel iets langer dan. Misschien zijn we dan wel klaar voor een hele lotus bevalling!