Het vervolg in het ziekenhuis

Hey allemaal! Daar was ik weer, ik zou het 1 en ander nog vertellen over het einde van de eerste week en dan over na de 2e week. 

De eerste week was eigenlijk gewoon heel geduld hebben en heel veel wachten. We hebben ook heel veel gesproken met verschillende artsen die marrit hielpen. Eind deze week moest ik mijn kamer uit omdat dan de 8dagen kraamzorg voorbij zijn. Gelukkig zijn we door de neonatologie doorgestuurd naar het NH hotel, waarom Gelukkig nou dan krijg je even iets meer korting op een kamertje daar. We hebben dan ook vrijdags een heel fijn moment gehad met marrit zelf. Ondanks ze zo suf was heeft ze toch een klein beetje haar oogjes open gedaan ( dit was de eerste keer weer dat ze wakker was ) dit was zo fijn. We hadden vrijdag avond ook gehoord dat als marrit het echt heel goed doet ze de suffe medicatie opnieuw gaan afbouwen. En we gingen er naast ook leren drinken en dan vooral de fles. Dus dit was voor ons super nieuws en hebben we eigenlijk het hele weekend mee bezig geweest. Met geluk mochten we de dinsdags naar het Ronald macdonald huis toe, dit was echt eerlijk waar helemaal super! Even kort tussen door : een paar weken geleden hebben mijn broer, zus en ik nog een donatie gedaan. Verder in de 2e week had ik al een gevoel dat het niet heel lang meer zal duren en dat we dan op een kinderafdeling terecht komen. 

Ze was zo sterk, ze bleef steeds alert terwijl ze nog best veel aan de medicatie zat de artsen vonden dit ook heel mooi te zien dat ze zo sterk was. Ze heeft verder geen aanvallen meer laten zien en hebben ze dinsdags besloten om te gaan afbouwen. Dit moet natuurlijk een beetje voor beetje gaan en komt tijd over heen. Verder hebben we gehoord dat we hoe dan ook wat er ook gebeurd en we mogen wel naar huis dat we hooguit een jaar tot 2 jaar controle blijven houden. Ook vanwege beschadigingen bij haar oren en ogen en ze niet weten hoe haar ontwikkeling verloopt dit vertelde een arts ons. Wij schrokken daar eerst enorm van. Tot dat ze zeiden dat baby's erg flexibel zijn en ze vaak de goede kant het slechte over neemt in de hersens. 

Verder in de 2e week mocht ik proberen borstvoeding te geven dit ging goed! Maar omdat ik er niet steeds bij mocht wende ze eigenlijk meer aan de fles zelf. We hadden namelijk tijdsblokken ivm met corona en normaal gesproken mag je eigenlijk de hele dag op de neonatologie zijn . De week liep al te einde en mijn gevoel werd steeds groter, ze deed het zo goed! Ze hebben woensdags in de avond  samen met ons de monitor er afgehaald die hersens op meet dit omdat ze geen aanvallen liet zien. En mocht ik haar hoofdje eindelijk wassen na al die stickers! De dag erna zei er een verpleegkundige of ik misschien ook kleding bij haar aan wou doen nou ik zei meteen ja!! En toen voelde het zo goed en fijn om haar met kleertjes en al aan te zien echt geweldig! 

Goed nieuws!

Donderdag middag kwamen we weer bij marrit, hoorde we van de artsen en een verpleegkundige dat marrit het zo goed deed dat we naar de kinderafdeling mochten. Nou super dachten wij! Ze zeiden van er is nog een ding, jullie mogen dan weer terug naar sneek in het ziekenhuis. Ik was zo blij dit was voor ons helemaal top zo konden we ook even naar huis ( was namelijk veel dichterbij ). Vervolgens gingen ze van alles regelen zoals een ambu en wij moesten nog wat papieren invullen.  De dag erna waren we er al heel vroeg, hebben we haar aangekleed en een flesje gegeven ( om er nog even bij toe toevoegen marrit had nog steeds een sonde ) ze dronk een klein deel zelf en verder gaven ze het met de sonde. 

Eenmaal de broeders er waren kreeg ik de eer om haar dan in de conveuse te doen. Dit gaf voor mij een heel vreemd gevoel ik had haar liever mee naar huis genomen. 

Nu op naar sneek! 

Mijn volgende blog volgt snel.