Het begin van mijn gezinnetje:)

Mijn eerste blog. Beginnen bij het begin. Maar wat is het begin? Toen ik hem leerde kennen? Toen we gingen samen wonen? Toen we diertjes kregen? Inmiddels weet ik dat mensen vaak voor kinderen willen gaan nadat ze of trouwen of een huis kopen of een puppy krijgen. Nou geloof me, die laatste was een hele goede oefening. ‘S nachts eruit en gepiep en alles uitvogelen. En het samen niet op één lijn zitten, maar we zijn eruit gekomen!

2014 gingen we ervoor. Een baby. Ik wilde al een tijdje en hij wilde nog een tijdje wachten. Dus werd het 2014:). Mijn eerste test was in mijn eentje op een woensdag. Ik heb twee dagen mogen genieten van mijn geheimpje. Het eerste wat hij zei op vrijdag was: het streepje is wel heel licht, het is vast niet echt. Dus in Engeland op vakantie testen gekocht. 2 simpele voor een euro ofzo. Beter geregeld dan hier. Elk streepje werd donkerder en ik had duidelijk symptomen 🤢. Achteraf een van onze beste vakanties; op een roze wolk:).

Dan het vertellen! Origineel willen zijn. Niemand wist van onze plannen en weinig mensen in onze vriendenkring hadden al kinderen. Mijn ouders hebben we een echo op een blaadje gegeven (opgevouwen) en hij deed net alsof het een huwelijksuitnodiging was. Impliceerde dat. Genieten van die verbaasde gezichten. En vooral mijn vader en zijn oma die niet zagen wat het was. Is het een kat? Uhhhh. Mag toch hopen van niet. Zijn moeder was jarig en we hadden een fotoboekje gemaakt met op de laatste bladzijde een echofoto. Maar de visite ging maar niet weg. Dus chagrijnig naar huis en dag erna nieuwe poging.

Als ik het over die zwangerschap heb; zeg ik altijd eerste 18 (-4) weken misselijk en toen 10 weken rust en daarna maagzuur. Achteraf was dat mijn makkelijkste zwangerschap. Lang leve Rennies! 18 maart 2015. Voorweeën. Nog te doen. Supermarkt geweest, maar die nacht werd ik er een wakker van. Geloof dat ik 2x 2,5 uur geslapen heb. Hij vroeg of hij thuis moest blijven, maar ik zou hem wel bellen als het zo ver was. In de avond werd het pittiger. Ik vroeg hem niet te gaan trainen en thuis te komen. Ik deed de deur voor een verkoper open met de woorden ‘ik heb weeën’. Ik heb die man de schrik van zijn leven bezorgd denk ik. 

Om 23 kwam de verloskundige. De afleiding hielp en ik zat niet constant meer te piepen. 1 centimeter maar, wat een domper! Ik zat er eigenlijk al doorheen, maar zij zag dit niet. De hele nacht in gevecht met de weeën. Onder de douche en er weer uit. Ik was gesloopt! Om zeven durfde ik pas de verloskundige te bellen. Ze kwam. 3 centimeter! Je meent het niet! Daar de hele nacht voor zitten zwoegen. Ik was verslagen. Dan maar naar het ziekenhuis voor pijnstilling..

Wat een helse rit! Weeën in een mini auto. Hij zette me voor de deur af en ik waggelde naar binnen. Mensen vroegen of ze me moesten helpen.. in het ziekenhuis aan de ctg. De kleine had het niet fijn. Ik moest rechtop zitten, mocht de weeën niet goed opvangen. Begin van een echte hel...

Na twee! Uur van martelingen mocht ik eindelijk mijn zo gewenste ruggeprik. Inmiddels was het een uur of elf geloof ik. Dus ik erheen. Meneer zet de prik en ik voel direct dat hij niet alles verdooft. Ik zeg hem dit, waarop de arts zegt: dat is de angst. Wie ben ik om een professional te betwisten?

Het gaf even lucht en vriendlief ging de honden uitlaten en ik kreeg lunch. Het duurde niet lang voor alles weer in volle hevigheid terugkwam. Mijn vriend kwam net zo snel weer terug als mijn lunch eruit. Ik moest nog steeds met die rotband om redelijk rechtop zitten, want kleine had nog steeds niet leuk. Toen begon de echte marteling. Ik had geen energie meer om de weeën op te vangen. Ik viel in slaap na elke wee. Had weeënopwekkers dus ze kwamen vaak. Dus steeds in slaap vallen en met een klap wakker worden. Kapot gaan van de pijn, terwijl mensen je proberen te laten puffen. Ik kon alleen au uitroepen. Wat een pijn... 

Rond 5 uur smiddags had ik genoeg ontsluiting. Ik was bang en moest weer overgeven, maar wat was liggen een verademing!!! Ik voelde de persweeën niet goed. Die dan weer niet.. en dus lukte het persen niet. Beeb vond blijkbaar liggen helemaal niet tof, dus moest eruit. Vacuümpomp en serieus alsof een veearts een kalf eruit trok, zo trok hij de baby eruit. Hij had er een slachtveld van gemaakt, maar dat maakte me niet uit, want het was voorbij! Vriendlief ging kijken en aan zijn gezicht zag ik het. Het was een meisje. Welkom lieve Lizzie ❤️