HELLP syndroom - Het begin van mijn bevalling

De hele week voelde ik mij ‘s avonds al niet helemaal lekker maar na een paracetamol ging het wel, kon ik slapen en de volgende ochtend was het weer weg. De derde dag op rij besloot ik toch maar eens te bellen. Omdat ik al vanaf week 24 met een te hoge bloeddruk zat, liep ik al onder behandeling van het ziekenhuis. En omdat het ook niet de eerste keer was dat ik belde wist ik wel wat ze zouden zeggen, namelijk dat ik langs moest komen. Iets wat me ook een beetje weerhield om te bellen, maar mijn vriend drukte door!

Daar zat ik weer. Voor de zoveelste keer alleen op de acute unit in het ziekenhuis. Door corona mag je niemand meenemen dus zit je daar uren alleen te wachten en maar een beetje op je telefoon te staren tot er weer een arts binnen kom met de uitslag. Net zoals alle andere keren had ik wel verwacht dat ik na een uur of 2 wel weer naar huis gestuurd zou worden, maar dit keer verliep dit iets anders als gepland.

Eenmaal aangekomen kreeg ik een kamer toegewezen, moest ik in een potje plassen voor de eiwitten en mijn bloeddruk werd opgemeten. Weer te hoog….maar dit was ik inmiddels wel gewend. Meestal als ik even rustig lag daar zakte deze genoeg om met medicatie weer naar huis te kunnen. De CTG werd aangesloten en daar lag ik weer te wachten. Een troost is dat je lekker naar de hartslag van de baby kan luisteren, ik vond dit altijd zo'n rustgevend geluid en dan wist ik dat daarbinnen nog alles goed was.

Daar was de verpleegkundige weer, er waren eiwitten gevonden in mijn urine wat betekende dat het dit keer niet goed zat. Ik mocht mijn vriend bellen en hij moest meteen spullen meenemen omdat het niet zeker was of ik naar huis zou mogen.

De arts zou zo bij ons komen om de rest door te spreken. Gelukkig was ik in ieder geval niet meer alleen in dat rottige ziekenhuis. Toen de arts er eindelijk was kregen we meteen te horen dat ik niet meer nou huis zou gaan voordat ik zou zijn bevallen. Ik heb het HELLP syndroom!

Het HELLP syndroom is een vorm van zwangerschapsvergiftiging en heb je last van een hoge bloeddruk, vochtophopingen en eiwitverlies. Daarna is er sprake van een verhoogde afbraak van rode bloedcellen, een verstoorde leverfunctie en een tekort aan bloedplaatjes waardoor de bloedstolling wordt ontregeld. Op dat moment had ik geen idee wat het eigenlijk in hield en wat eventuele gevolgen en gevaren zouden zijn.

Er werd meteen geschakeld en ik kreeg longrijpers toegediend en er werd een infuus aangelegd. Daarna werd ik verplaatst naar de bevalsuite waar ik zou blijven liggen tot de bevalling. Bij de opname was ik 33+3 weken zwanger, de gynaecoloog gaf aan dat ze er alles aan gingen doen om te proberen in ieder geval de grens van 34 weken te halen. Omdat dit weer een mijlpaal is in de ontwikkeling van de baby in mijn buik. Na een onrustige nacht waarin bijna ieder uur mijn bloeddruk werd gemeten krijgen we de volgende dag wat meer onderzoeken. Er wordt bloed geprikt en er wordt een echo gemaakt van de baby. Als de bloedresultaten binnen zijn blijkt dat mijn bloedplaatjes al behoorlijk zijn aangetast en ook mijn leverfunctie vertoond al afwijkingen in het bloedbeeld. Op dit moment besef ik eigenlijk nog steeds niet hoe ernstig het is.

We hebben het voor zover dat gaat best "gezellig" op de kamer en kijken series op de laptop. Als de echo wordt gemaakt zien we dat de baby het goed maakt en dat zijn groei nog steeds goed loopt. Echter heeft hij besloten om in stuitligging te gaan liggen. Wat betekent dat dit mijn bevalling een stuk lastiger zou kunnen maken omdat vanwege de aangetaste bloedplaatjes een keizersnede een risico wordt. Ze besluiten om de volgende dag een draaipoging te gaan doen. De avond begint en mijn bloeddruk begint ook weer op te lopen. Om de een of andere reden stijgt deze ‘s avonds zo erg dat alle toeters en bellen afgaan en de verpleegkundige en gynaecologen zich weer over mijn medicatie buigen. Met het gevolg dat dit weer aangepast en opgehoogd wordt. Weer een onrustige nacht met veel bloeddrukmetingen en in de ochtend ziet mijn bloeddruk er weer iets rustiger uit.

Weer wordt mijn bloed gecheckt en de waardes zijn nog verder achteruit gegaan! Ik word weer aangesloten aan de CTG, iedere ochtend even aan de CTG is fijn, heerlijk luisteren naar het rustgevende geluid. Voor vandaag staat er een draaipoging gepland. ‘s Middags staan ze met 2 man sterk in mijn kamer om te kijken of ze hem zover kunnen krijgen om zich te draaien. Met man en macht staan er 2 gynaecologen aan mijn buik te sjorren en duwen. En dan maar zeggen probeer je buik te ontspannen!! Hoe dan..!! Maar het is gelukt!! Hij is gedraaid. De pijn viel gelukkig heel erg mee, fijn is anders, maar het zag er erger uit dan dat het voelde. Dit is een opluchting. Als alles verder meezit zou ik dus vaginaal kunnen bevallen.

Vandaag krijgen wij ook een rondleiding over de afdeling neonatologie, dat ons kleintje eerder komt als gepland is al zeker, zo weten we waar hij terecht komt en met welke apparatuur hij en wij eventueel te maken krijgen. Dit is echt heel fijn en een geruststelling omdat we een beeld hebben waar hij komt te liggen. De rest van de middag vermaken wij ons weer met series. Mijn vriend gaat deze avond op tijd naar huis om ook even zijn rust te pakken.

Aangezien de avond weer is aangebroken betekent dit ook dat mijn bloeddruk helaas weer gaat stijgen, alleen dit keer stijgt het wel heel erg hard en medicatie lijkt niet aan te slaan! Mijn bloeddruk stijgt naar 195/120 en ik heb mijn lichaam en niet meer onder controle, mijn benen blijven maar shaken. Ik mag mijn vriend bellen dat hij moet komen omdat het niet goed gaat. Dankzij de lockdown is hij er binnen 10 minuten omdat hij overal zo kan doorrijden. Ondertussen staat er een heel team in de kamer en word ik aan een magnesium shot via een infuus gelegd. Dit gevoel is niet te omschrijven. Je voelt je hele lichaam warm worden en ontspannen, maar nog steeds waren mijn benen aan het shaken en had ik geen controle over mijn eigen lichaam. Ondertussen stond er ook iemand van de afdeling cardiologie in de kamer, ze wilde toch even checken of ik niet tussendoor een hartinfarct heb gehad. Ik hield op dat moment ook zoveel vocht vast dat de drukkers die ze opbracht allemaal afdrukken achterlieten. Op dat moment vond ik dat zelfs grappig, totaal geen besef van wat er eigenlijk allemaal gebeurde. Gelukkig waren de hartfilmpjes helemaal in orde en lieten deze geen afwijkingen zien.

Deze gynaecoloog hakt knopen door en besluit om een katheter aan te brengen mochten we met spoed naar de ok moeten. Als we toch bezig zijn besluit hij ook meteen om een ballon in te brengen om te kijken of we de bevalling op kunnen gaan wekken.

Na het magnesium infuus en alle andere medicatie begint mijn bloeddruk weer langzaam te dalen en word mijn lichaam weer iets rustiger. Deze nacht slaap ik met een bloeddruk meter om welke elk half uur wordt opgeblazen, zo kunnen ze dit de hele nacht monitoren. We zijn weer een dag verder gekomen inmiddels 33+5 weken. In dit stadium is iedere dag mooi meegenomen en kan de kleine extra groeien. Het is weer tijd voor alle bloedonderzoeken en alles wordt weer afgenomen.

Deze ochtend is er een stijging te zien in mijn bloedplaatjes! Dit is goed nieuws want dit zou betekenen dat wanneer dit nog iets zou stijgen een keizersnede weer ter sprake zou komen. Vandaag zijn we vooral bezig met het bijkomen van de heftige nacht van gister. Ik ben er zo klaar mee en zou het liefst op dit moment meteen bevallen!!

In de loop van de avond en nacht komt de gynaecoloog mijn ballon checken, ik heb inmiddels 2cm ontsluiting maar de kleine is niet genoeg ingedaald om al te kunnen starten met weeën opwekkers. Overal bestaat iets voor dus ik krijg iets ingebracht wat ervoor moet zorgen dat hij gaat indalen in de hoop dat we de volgende ochtend kunnen starten met weeën opwekkers.

Nog voor de ochtend overdracht willen ze nog een keer bloedprikken om dit naar het lab te sturen. Ik was al moeilijk te prikken maar ben inmiddels zo opgezwollen door al het vocht wat ik vasthou dat het bijna onmogelijk is geworden. Nadat ik op veel plekken ben lek geprikt hebben ze nu een plekje op mijn hand gemaakt waar ze het via mijn vinger in een buisje opvangen, er is inmiddels 2 man nodig om alleen bloed te prikken. Gelukkig hebben ze net genoeg kunnen opvangen dat het naar het lab kan.

In alle vroegte besluiten ze om nog een echo te maken om te kijken hoe de baby ervoor ligt en wat blijkt, hij is weer teruggedraaid in stuitligging. De gynaecologen gaan overleggen wat de volgende stap wordt.

Dan is er goed nieuws!! Mijn bloedwaardes zijn net genoeg gestegen boven de ondergrens wat betekend dat een keizersnede mogelijk is. Een half uur later lig ik op de O.K.! Wat ben ik blij dat deze hel stopt en we eindelijk kennis gaan maken met ons mannetje!