Heftige bevalling

Ik ben inmiddels al weer ruim 2 jaar geleden bevallen van onze zoon cas. Maar nog regelmatig denk ik terug aan mijn bevalling. En de aanloop van mijn bevalling.

In de dagen vooraf gaan aan mijn bevalling zaten we bijna elke nacht in het ziekenhuis omdat ik de kleine man niet meer voelde. Ook zo op ook op de woensdag voor ik ging bevallen.  Als eerste de middag waar ik een controle had staan in het ziekenhuis. Wat bleek mijn bloeddruk werd te hoog dus werd aan de ctg scan gelegd om te kijken hoe het met de kleine ging. En uit eindelijk werd besloten dat ik medicijnen zou krijgen voor de hoge bloeddruk. Inmiddels mijn vriend opgebeld en hij kwam naar het ziekenhuis toe om mij op te halen. Maar die nacht weer naar het ziekenhuis omdat ik de kleine man niet voelde. 

Je moet weten dat ik de zondag erna naar het ziekenhuis zou moeten omdat ik zou worden ingeleid om de kleine te halen. Ook omdat ik zwangerschapsdiabetes had. Inmiddels was mijn vriend er ook wel klaar mee met al die nachtelijke bezoekjes haha..

Dus vroeg hij aan de gene die nachtdienst had van goh...kan ze niet eerder worden ingeleid. Ze gaf aan dat ze het die volgende ochtend zou bespreken in het team. En dat ik een belletje zou krijgen als het kon. Dus wij weer naar huis. 

En inderdaad die ochtend kwam er een belletje van dat we die middag mochten komen. Dus die middag melde wij ons in het ziekenhuis. En zijn ze begonnnen om een ballonnetje te plaatsen om zo mijn baarmoedermond weker te maken. Ballonnetje viel er uit en ik zat inmiddels op 3 cm. Dus dat was die zelfde avond nog. De volgende dag begonnen ze rond half 8 met een infuus aanleggen en zo weeën opwekkers te geven. En ik kan je zeggen dat was meteen heel heftig. Waardoor ik heel moeilijk mijn weeën op kon vangen. Ik wilde eigenlijk geen ruggenprik want ik deed het zelf wel. Echt niet dus.....

Uit eindelijk rond half 1 een ruggenprik laten zetten want ik zat pas op 5 cm ontsluiting. Door de ruggenprik toch nog een beetje rust kunnen pakken. Ben zelfs in slaap gevallen en zo'n twee uur later zat ik om 10cm ontsluiting. Maar mocht nog een uur wachten voor ik mocht gaan persen omdat onze kleine man nog niet ver genoeg was ingedaald. En rond 16.00 mocht ik beginnen met persen.

Dat was makkelijker gedaan dan gezegt want door de ruggenprik voelde ik niet de Pers weeën. Ze hebben uit eindelijk een knip moeten zetten omdat ik meer ruimte nodig had. Maar onze kleine man wil nog steeds niet komen waar door ze uit eindelijke ook de vacuüm pomp hebben moeten pakken. Dus je zult nu wel denken dan is hij zo geboren maar helaas was dat niet het geval bij ons. Inmiddels was er al wisseling van artsen geweest en stond mijn kamer vol met mensen. Allebei de artsen met een co assistent, de verpleegkundige, de kinderarts was al opgeroepen omdat de kleine met de vacuüm pomp ter wereld zou komen om na te kijken. Die stond er ook met nog 2 co assistentes. En inmiddels hadden ze al 3x de vacuum pomp er opnieuw op het hoofdje van onze zoon gezet. Omdat hij er steeds vanaf schoot. Ook werd en toen de gynaecoloog opgeroepen zei ging het nog een keer proberen met de vacuumpomp. Ze zei ook hij moet er nu of goed voor komen te liggen of komen anders wordt het nog een keizersnede. Dus ik alles op alles gezet en kwam hij er goed voor te liggen. En toen nog een keer persen en daar was dan eindelijk onze zoon. 54cm en 3780gram om 17.22 uur