Haar hoofd zit vast!

In mijn vorige ‘blogrelaas’ heb ik al kort uitgelicht dat mijn dochters hoofdje vast zat tijdens de keizersnede. Dit was voor ons best een hele heftige ervaring vandaar dat ik er wel wat meer op in wil gaan. 

Ik weet niet of jullie een keizersnede hebben meegemaakt, maar het gaat allemaal best wel snel. Ik had 16 jaar eerder ook een keizersnede gehad dus waren ze iets langer bezig met alles losmaken van het littekenweefsel. Er werd flink aan me getrokken en gesjord, maar ik was heel blij dat het nu ging gebeuren. Het kon me nu niet snel genoeg gaan eigenlijk. Ik zou mijn dochter gaan ontmoeten! Tegelijk vond ik het spannend omdat ik niet wist of ze met haar 34 weken wel gezond ter wereld zou komen. Maar na een paar minuten was het moment toch daar en ging het schermpje open. Nu kwam het leuke gedeelte en gingen we onze dochter geboren zien worden. Mijn man had zijn telefoon op het scherm gericht zodat we het ook aan de oudere kinderen konden laten zien straks. Omdat ze in stuit lag kwamen eerst haar beentjes, haar billen, haar lijfje en toen……. Niks. Haar hoofdje zat vast! Kennelijk dacht mijn baarmoeder dat de bevalling over was en trok hij samen. De baarmoeder is kennelijk zo sterk dat een hoofdje eenmaal vast er niet zo uitgehaald is. Dit schijnt ook het ‘gevaar’ bij een gewone stuitbevalling te zijn. Maar ik had toch niet voor niks een keizersnede?! Ineens was die doorkijkwand zo leuk niet meer. Ik zag mijn pasgeboren, of nog net niet geboren dochter heen en weer getrokken worden. En dat ging niet lichtzinnig. Ze werd letterlijk alle kanten opgetrokken en het leek alsof haar nekje dubbel ging. Ik zei nog verschrikt: mijn kindje…… Achter me probeerde de anesthesist me gerust te stellen, met dat het wel goed kwam. Dat dit vaker gebeurde. Maar als het je eigen kindje is….. De gynaecoloog was nogal een stevige man met flinke spieren en zelfs hij moest echt flink kracht zetten. Maar na uren…. waarschijnlijk minuten, maar in mijn ogen uren, floepte ze er ineens uit! Gelukkig! Ze werd zo ongeveer op het bed gegooid en ze huilde! Heerlijk dat geluid! Ze werd snel afgevoerd om te controleren, maar wat waren we opgelucht! Achteraf vond ik het best traumatisch. Ik had wel vertrouwen in de goede afloop, maar om zo je kindje te zien gaat je niet in je koude kleren zitten. Het is goed dat mijn man een filmpje heeft gemaakt al kon ik daar de eerste weken niet naar kijken. Ons kindje had een hele blauwe/zwarte voet en beentje door deze bevalling en mijn man heeft daarom de kinderarts het filmpje laten zien. Die vond het ook nog al heftig om te zien. Nog steeds vind ik het geen fijn filmpje, maar ik ben wel blij dat ik het heb en bovenal blij dat mijn dochter zo gezond ter wereld is gekomen uiteindelijk!