Gentle sectio

Wat voor de ene klinkt als een dramatische gebeurtenis, kan voor de andere een fijne ervaring zijn. Toen zoon bij de bevalling 3 jaar geleden een sterrenkijker bleek en er dus absoluut niet doorheen wilde kreeg ik na 9 uur bevallen en 2 uur persen een spoedkeizersnede. Wat een hel was dat, zoon 18.04 geboren, ik was uiteindelijk pas na 19.30 bij hem op kamer. Dit wilde ik nooit meer. Ik kon niet stoppen met trillen en voelde alsof er een vrachtwagen over me heen gereden was, ik moest in de uitslaapkamer blijven tot het trillen gestopt was. Het herstel daarentegen ging super voorspoedig en ik moest mezelf echt in acht nemen niet te veel te doen.

Toen ik 3 jaar later wéér zwanger was, was de keuze voor mij duidelijk. Ik wilde een gentle sectio en het gewoon niet meer op de natuurlijke manier proberen. Bang dat het weer niet zou lukken en weer zo'n verschrikkelijke spoedkeizersnede zou worden.

Uiteindelijk wisten wij al in week 30 dat de geboortedatum van onze dochter op vrijdag 25 januari zou worden. Op de dag voor de keizersnede moesten we bellen hoe laat we moesten melden. Kleine domper was wel dat we van de ochtend uit gingen maar pas om 13.30 op de ok moesten wezen. Uiteindelijk werd dit 14.30 en is onze Zoey om 15.07 geboren. Bij de gentle sectio mag je kindje op je borst liggen tijdens het hechten maar omdat onze dochter te klein was (2526 gram met een termijn van 38.2) werd ze helaas toch meteen meegenomen voor onderzoek. Ik zag op tegen de uitslaapkamer omdat ik bang was voor het trillen, maar dat gebeurde dit keer niet (omdat, zo vertelden ze me later, dat trillen door de adrenaline van de hele bevalling was, die ik dit keer niet gehad heb)

Om 16u had ik mijn meisje in mijn armen en om 16.30 heeft grote broer kennis met haar gemaakt. De ruggenprik werkte al snel uit en mocht ik de morfine pomp gebruiken, daar ben ik dezelfde avond nog mee gestopt omdat de pijn met paracetamol alleen dragelijk was. Volgende ochtend onder de douche en toen begonnen de naweeën en zochten mijn ingewanden weer hun juiste plek op, waardoor ik toch wat meer pijnstilling nodig had want dan doet zo'n wond nog best wel zeer.

Zondagochtend naar huis, 42 uur na de keizersnede.

Ook dit herstel ging weer perfect en heb ik echt geluk als ik andere verhalen hoor want met een paar dagen liep ik al rechtop en was ik zo goed als pijnvrij.

Ik weet zeker dat niet elke keizersnede zo'n "feestje" is... Maar het kan dus wel!