3 jaar geleden
Gelukkig viel de bevalling mee!
Bang zijn voor het onbekende
Gezien alle “horror” bevallingsverhalen van vriendinnen en andere mensen om mij heen, was in voorbereid op het ergste. Toen rond de 32 weken duidelijk werd dat ik ingeleid zou worden i.v.m. een hoge bloeddruk werd ik zenuwachtig.
In de weken voor mijn bevalling had ik al 2/3 centimeter ontsluiting en dus was er bij de controle op 11 mei geen reden voor een ballonnetje en plande we een datum voor de bevalling. Dit werd vrijdag 15 mei 2020, in deze week zorgde ik dat alles perfect klaar was en 14 mei ging ik naar bed wetende dat als ik de volgende ochtend wakker werd er iets bijzonders stond te gebeuren.
15 mei 2020
05.30 Ik belde het ziekenhuis om te vragen of we zoals gepland konden komen. Gelukkig was er ruimte dus maakte we ons klaar om naar het ziekenhuis te gaan.
06.30 We kwamen aan in het ziekenhuis, in alle vroegte en rust. De rit naar het ziekenhuis kan ik me amper herinneren ik was zo nerveus! Eenmaal op de kamer gingen we nog even rusten want we waren voorbereid om een lange periode met weinig slaap. De CTG werd aangesloten, op die manier werden de weeën in de gaten gehouden.
07.00 De verloskundige brak de vliezen en plaatste een kabeltje op het hoofdje van de baby. Dit kabeltje was gekoppeld aan de CTG en hield de hartslag van de baby bij. Daarnaast werd een poging gedaan tot het prikken van mijn infus, helaas lukte dit na driemaal proberen niet.
08.00 Het infus werd geprikt en de weeënopwekkers toegediend, ik gaf direct aan dat ik een ruggenprik wilde (zoveel had ik wel geleerd van alle horrorverhalen). Door het Corona Virus was er pas na 09.30 een anesthesist beschikbaar.
09.00 Gezellig met mijn vriend een spelletje five crowns aan het doen terwijl de weeënopwekkers werden verhoogd.
09.45 De weeën werden heftiger, de ruggenprik zou later zijn omdat er iemand was die verder was in de bevalling dan ik. De weeënopwekkers werden daarom weer verlaagd naar de oude hoeveelheid totdat de ruggenprik geplaatst was.
10.15 De anesthesist kwam om de ruggenprik te plaatsen, van het verlagen van de weeënopwekkers merkte ik helaas niks. Rond 11.00 was de ruggenprik geplaatst, had ik het pompje in mijn hand en was ik ready to pop!
12.00 De verloskundige kwam checken hoeveel ontsluiting er was, dat was op dat moment 6 cm de opwekkers werden verhoogd. Door de ruggenprik had ik geen last van weeën en was ik enorm ontspannen.
12.35 Een soort rare druk in mijn buik voelde ik door de ruggenprik heen. In een soort paniek vroeg ik mijn vriend om de knop te drukken zodat er iemand kwam. Uit films en verhalen wist ik dat dit wel eens zou kunnen betekenen dat de baby kwam.
12.40 Een verloskundige die ik niet eerder had gezien maar bij ons kwam omdat onze eigen verloskundige in een andere bevalling zat concludeerde dat ik 10 cm ontsluiting had en mocht gaan persen.
13.04 Na twee keer oefenen en twee keer persen werd om Nolan- George James van Vuure geboren!
13.20 We belde de nieuwe grootouders, tantes en andere familie, helaas werd er niet door iedereen opgenomen. Niemand had verwacht dat hij er zo snel al zou zijn.
13.45 Ik was klaar om naar huis te gaan. Helaas was Nolan-George te koud en hield zichzelf niet goed warm, daarnaast was mijn bloeddruk niet voldoende gedaald.
17.00 Omdat zowel de tempratuur van NG als mijn bloeddruk nog niet waren zoals gewenst moesten we een nachtje blijven. Ik voelde me inmiddels prima, had lekker gedoucht, zat op een roze wolk en was druk aan het factimen omdat er door Corona niemand langs kon komen.
16 mei 2020
09.45 We mochten naar huis! 👶🏼🤍
