Gebroken vliezen met 31 weken +3 dagen

Begin dit jaar in de lockdown zijn op 28 januari 2021 mijn vliezen gebroken met 31 weken en 3dagen

Had de laatste dagen door me werk last van harde buiken(stress) waardoor mijn zoontje van toen 4 jaar (inmiddels 5 jaar) merkte dat mama niet lekker in haar vel zat. Heel veel knuffelen en soms met thuis onderwijs mama uitproberen.

Elke avond onder een warme douche gaan zitten om zo mijn rug en buik tot rust te laten komen. Die avond op 28 januari 2021 gingen mijn vriend en ik film kijken. Ik ging op me zij liggen en leek net of er een ballon knapte beneden. Waardoor ik als een speer naar de douche was gerent. Stond in de douche en blaasde op me buitenkant van me hand. Moment dat ik dat deed ging er een waterval beneden open. Belde op dat moment ook de verloskundige die gelijk naar mij toe kwam en de ambulance al had opgebeld.

Moment daar ging zij controles uitvoeren, met onze kleine man ging het goed gelukkig! Alleen ik verloor super veel vruchtwater. Moment dat de ambulance aan kwam legde mijn verloskundige alles uit, ik werd naar het ziekenhuis gebracht. De erasmus ziekenhuis in rotterdam, daar zou ik dan andere controles en echo's krijgen. 

Ik was zo bang, maar zij stelde mij gerust. Toen eenmaal de ambulance broeders er waren werd ik geholpen met aankleden (lag al in me piyama) daarna werd ik naar beneden begeleid. Eenmaal beneden moes ik op de brancaar gaan liggen. En werd ik naar de ambulance gebracht. 

Onder tussen had mijn vriend zijn moeder opgebeld voor mijn andere zoontje. Want die lag heerlijk te slapen. En maakte de gebeurtenis niet mee.

Toen ik in de ambulance lag vroeg de verloskundigen wel of ze het fijn vond dat ze mee ging. Ik wou niet anders dat ze mee ging want in haar had ik vertrouwen en derest is alles nieuw voor mij. Plus ik was gewoon bang op wat er komen zou gaan.

We reden weg met de ambulance, elke hobbel, vluchtheuvel ect. Liep het echt langs me benen. Als of je aan het plassen was en het hield niet op.

Toen we aankwamen in het ziekenhuis en ik naar de verlosafdeling werd gebracht. Kreeg ik de onderzoeken. Me gegevens werden in het systeem gezet en de echos werden gemaakt. Ik vond het zo erg, als ze maar aan me buik zaten leek het wel of er een kraan open ging en jij zelf kon het gewoon niet tegen houden.

Gelukkig waren de echos goed en ging het ook super goed met onze kleine jaap(koosnaampje), Die nacht nog geprobeerd te slapen maar dat lukte echt gewoon niet. Volgende dag van kamer verhuist. Daar kreeg ik 3 maal daags een ctg scan.

Gynocloog kwamen langs om te kijken, kreeg toen te horen dat ik tot aan me bevalling in het ziekenhuis lag en dat ik met 32 weken kon kiezen of ik hier bleef of naar een andere ziekenhuis kon.

Het ergste wat ik vond was door de corona mocht ik geen visite dan alleen je partner. Zelfs mijn zoontje mocht niet eens komen. Ik heb daar echt wat afgehuild. Ik huilde me zelfs in slaap .

1 februari 2021 werd ik dus overgeplaatst naar Dordrecht Rhena. Daar kon me geluk niet op, ook door corona kon alleen me partner komen maar mijn zoontje mocht gelukkig ook komen! Ja dat was weer huilen natuurlijk. 

Eenmaal ingecheckt te zijn en weer aan de ctg scan gezeten te hebben kwam daar ook een gynocoloog langs. En daar werd mijn even verteld dat ik woensdag weer naar huis mocht. Daar sta je dan met je mond vol tanden, kreeg niet eens de kans om wat te vragen hij was druk met de desinfectie pompje bezig om zijn handen te ontsmetten zonder maar ook iets aan te raken.

Heb begeven moment maar al mijn vragen op geschreven. De meiden die daar werken waren echt toppers! Ze waren der altijd, als je huilde of ergens mee zat kon altijd terecht bij hun!

Woensdag mocht ik dan naar huis maar moes wel 2x in de week op controle komen. Vrijdag was dus de eerste controle. Mijn zusje ging met mij mee voor controle, alles was gelukkig goed. Die avond ging ik naar de wc en zag wat roze in mijn kraamverband. Ik rhena bel,en en moes het in de gaten houden want dit kon geen kwaad. 

Tot 4 uur 's nachts. Werd het rood, weer rhena gebeld en moes komen. Onze ouders uit bed gebeld voor ons zoontje. Toen ze er waren gingen wij als een speer weer naar dordrecht. Daar aangekomen weer onderzoeken. Ctg scan. Echos zowel buiten als binnen waardse echo.

Toen kreeg ik te horen dat alles goed was maar dat ik toch opgenomen werd voor controle ivm het bloeden erbij. 

Dan huilt mijn moeder hart echt, gewoon voor de 2de keer word ik opgenomen in het ziekenhuis, terwijl mijn kleine sliep! En weer wakker werd zonder mij.

Volgende dag kregen mijn vriend en ik een rondleiding op de NEO afdeling. Ik kon toch echt alleen maar huilen, ook al werd er goed gezorgd voor die kleintjes maar al dat apparatuurs waar hun aan lagen wil geen enkele moeder!

Enigste wat ik nog kon hopen was dat jaap heel lang nog even in me buik bleef. Die zondag kregen mijn vriend en ik ook een gesprek met een gynocoloog, die vertelde dat ik maandag weer naar huis mocht. Werd daar alleen een beetje boos over. Want word opgenomen en ineens paar dagen erna mocht ik weer weg. Heb toen ook gelijk aangegeven bij de eerst volgende opnamen dat ik bleef tot ik moet bevallen omdat ik het gewoon niet weer aan kan doen dat mijn zoontje straks weer zonder mama zit.

Die maandag dat ik naar huis mocht kreeg ik ook weer een echo en ctg scan. Alles zag er goed uit en mijn lichaam bleef ook vruchtwater aanmaken dus de kleine jaap lag niet droog. 

Bij de volgende controle met een verloskundige van daar gesproken en die had gezegd dat ik de 37 weken wel zo zou halen

19 februari 2021 dacht ik weeën te hebben maar dat bleek gelukkig vals alarm. En zo zit je dag later lekker in de tuin genieten van de voorjaarszonnetje en zo zit je 21 februari 2021 weer in het ziekenhuis en gelukkig was het wel op een tijdstip dat ik en mijn vriend onze zoontje zelf even naar opa en oma kon brengen en zelf konden vertellen dat zijn broertje onderweg was. Inderdaad ik kreeg weeën, bij Rhena weer aan de ctg scan en der waren zeker weten weeën bezig.

Kreeg een kamer en daar bleef ik verder gaan. Vanaf 9 uur 's ochtends begon het en om 5 uur had ik maar 3cm. En vreselijke weeën. Als of je echt door de grond ging, kreeg om 6 uur volgende controle en die was 4cm . Kon wel huilen, zo pijn deed het. Nou lig mijn pijn grens hoog maar dit was niet leuk meer.

7 uur kreeg ik een prik in mijn been om de weeën te verzachten en dat ik kon gaan slapen. Maar dat werd hem gewoon niet, half 11 werd ik dan eindelijk naar de verloskamer gebracht. Van mij mochten die meiden echt door blijven lopen met mijn bed want voelde toen eindelijk niks. 

In de verloskamer aangekomen kreeg ik een infuus in me hand voor de ruggenprik( die ik nog moet krijgen). En het leek wel of ik een weeën storm had zo snel achter elkaar. Kon geen rust pakken of er kwam der weer 1.

Uiteindelijk werden het persweeën en mocht ik gaan persen. En deze bevalling was echt een nachtmerrie. Heb de verloskundige echt al paar keer horen zeggen van ja nog 2x persen en dan is hij er. Maar nog niks, ze zeg ik heb nou zijn hoofdje en schouders waarop ik antwoorden van pak hem dan trek hem eruit.

Nee moes nog 2x persen maar dat deed gewoon zo zeer omdat ik al zoveel vruchtwater kwijt was. Heb begeven moment gezegt jullie gaan hem maar halen, ik huilde gewoon van de pijn die ik zelf niet eens meer kon houden. Maar moes nog 2x persen en dan was hij er. En inderdaad daar was onze kleine jongen ! 5 minuten op mijn borst gelegen, papa de navelstreng doorgeknipt en hij werd bij me weg gehaald.

Hij was paar toen die eruit kwam en moes aan de beademing. Na dat hij weer een normale kleur had kreeg ik hem weer om te kroelen en vast te houden maar dat was ook maar voor 5 minuten en toen ging hij de couveuse in om naar de neo afdeling gebracht te worden.

Mijn vriend ging met hem mee, die heeft daar over al fotos van gemaakt voor mij. En ik lag nog op de verlosstoel om bij te komen van alles.

 1 ding waar ik nou alleen nog maar aan denk was van heb ik hem wel horen huilen? Kan me het namelijk niet meer herinneren. 

----

Onze zoontje is geboren met 34 weken + 6 dagen om 23:28 dus heb nog wel even gelopen met de gebroken vliezen. Samen hebben we nog 1 week in het ziekenhuis gelegen. Alleen ik in een kraamsuite en hij op de neo afdeling. Kraam hulp thuis hadden we niet, jammer genoeg.

Ik wil dit graag met jullie delen en van mij afschrijven omdat ik nou de klap krijg over wat ik heb mee gemaakt. Krijg nou gelukkig ook hulp bij om het een plekje te geven. 

Ik wil graag nog een blog schrijven over wat ik daarna heb meegemaakt met onze jongste