Geboorte verhaal Prematuur Jayson
Hallo lieve Lezer.
Dit is compleet nieuw voor mij, maar het lijkt me heerlijk om van mij af te kunnen schrijven en misschien wel andere mama's te kunnen helpen. Ik wil graag mijn bevalling verhaal met jullie delen.
Dinsdag 1 mei 2018 ik had net een week zwangerschap verlof erop zitten en ging mijn 2e week in. Niets vermoedend stond ik smorgens op en ging plassen. Mijn vriend was wandelen met de hond en ik ging brood maken tot ik ineens iets warms voel weglopen. Het voelde net als of ik in mijn broek plaste.. mijn vriend kwam thuis en ik vertelde dit, nuchter als hij is zei me maak je maar niet druk schat, zou dit vanmiddag gewoon even naar vragen. Smiddags zou ik een controle afspraak hebben bij mijn verloskundigen om te kijken hoe onze zoon lag en of hij eventueel gedraaid was. Jayson lag al vroeg in een onvolkomen stuit en had een paar dagen al de moxa therapie. Mijn vriend ging gewoon werken, maar ik kreeg steeds meer menstruatie achtig pijn dus omdat ik het niet vertrouwde en lichtelijk in paniek schoot belde ik toch even de VK. Ik kreeg de dienst doende VK aan de telefoon en zij vertelde mij probeer rustig te blijven en doe een opgevouwen boterham zakje in je onderbroek en rondjes lopen en bel over een uur terug... oke gaan we proberen. Naar een half uur merkte ik dat ik nodig moest plassen.. ik probeerde het op te vangen het was de 1e keer normaal maar de 2e keer waren het blokken en slierten bloed (sorry voor de details) in paniek belde ik weer en vertelde dit. Op dat moment had ik de verloskundigen van de praktijk aan de telefoon zij ging overleggen met de dienstdoende vk en zou me snel terug bellen. Ze belde me terug en kwam met de andere verloskundige om te controleren wat het kon zijn. Ondertussen probeerde ik mijn vriend te bellen, deze kreeg ik naar 5x proberen aan de telefoon en vertelde hem naar huis te moeten komen en dat de verloskundigen er aan kwamen. Gauw genoeg stonden de VKS aan de deur en liet zien wat ik had opgevangen. Het leek inderdaad op vruchtwater dus we gingen naar boven. De verloskundigen zegt " wanneer het wattenstaafje groen kleurt is het waarschijnlijk vruchtwater " en ja hoor binnen 2 tellen kleurde het groen. Daar kwam mn vriend thuis en werd bij gepraat door de verloskundigen. We gaan naar beneden en ze vragen of we onze vluchtkoffer al klaar hebben? Uhhh nee heb zelfs gisteren pas mijn bedplassen enz binnen gekregen. Oke nou doe maar rustig aan zegt ze we gaan nu het ziekenhuis bellen daar gaan we zo naar toe maar je komt niet meer thuis zonder baby. SAY WHAT? niet meer thuis zonder baby..... ik ben nog maar 35+4 weken zwanger ik had nog niet alles klaar hoe dan dit mag nog niet. De verloskundigen stelde me gerust en we pakte rustig de nodige spulletjes in. Gelukkig gingen ze beiden mee naar het Geboorte centrum in venlo waar ik zou bevallen. Gynaecologen en arten liepen mijn kamer in en uit terwijl ik vol op weeën had. Er werd door de Gynaecoloog gevraagd hoe ik wilde bevallen omdat ik had geen geboorte plan dus vertelde vaginaal zonder ruggenprik. Mijn grootste angst was een keizersnede en een riggenprik. Er werd ons gevraagd of ze het mochten filmen want een vaginale stuitbevalling gebeurt niet veel meer. Ja dat mag was ons antwoord. Bij 2 cm ontsluiting waren mijn weeën zo heftig een verpleegkundigen binnen kwam en me zei Jennifer heel stoer en moedig maar dit ga je niet vol houden tot de 10cm we gaan naar onder voor een ruggenprik. Ik vond het allemaal prima. Mijn moeder was ondertussen ook gearriveerd in het ziekenhuis ik had haar onderweg bericht we niet meer thuis kwamen zonder baby en mn vliezen waren gebroken in paniek probeerde ze me te bellen maar kon niet opnemen dus Gelukkig nam mijn vriend op en vroeg of het waar was want ze dacht die halen weer eens een grapje met me uit. Maar dit keer was het geen grapje. Ze wist niet hoe ze naar mij moest komen dus bracht onze lieve buurman haar naar het ziekenhuis. Naar mijn ruggenprik ging alles goed tot we bij de 10 cm kwamen ineens kelderde de hartslag van onze zoon naar code rood en werd ik met spoed naar de OK gereden. Een blauw doek werd over me heen gegooid en links van me zat een lieve arts. Voel je nog iets vroeg ze? Nee antwoorde ik oke mooi want je licht al open.. het ging allemaal ineens in een razend tempo. Gefeliciteerd jullie zoon is geboren maar je hoort Niets. Kinderartsen gaan met hem rennen want je kwam levenloos ter wereld geen hartslag geen ademhaling niks. Terwijl ze bij mij de moederkoek verwijderen en me dicht hechten zijn ze jou aan het reanimeren en beademen. Gelukkig allemaal kortdurend en daar kwam je weer bij💜
Papa mocht bij jou terwijl jij nog snakkend naar adem daar lag een trauma die hij voor zijn hele leven met zich mee draagt.
03:05 daar was je dan 2508 gram en 45cm. Wat was je klein en kwetsbaar maar tegelijkertijd zo sterk en zo'n vechter. Ik werd naar de uitslaapkamer gebracht en ze vroegen me wat ik wilde het enige dat ik telkens antwoorden was dat ik mijn zoontje wilde zien. Rond +- 06:00 werd ik naar de kamer gebracht waar ze Jayson net aan het aansluiten waren met de Couveuse. Mijn moeder wachten ons op in de kamer. Mijn bed werd om hoog gezet maar ik kon niets zien je was zo klein en het was zo donker. Mijn vriend bracht mijn moeder naar huis en ik probeerde wat te slapen. Smorgens rond 08:00 / 08:30 zag ik jou voor het eerst en mocht ik je eindelijk vast houden. Wat was dat een heerlijk gevoel en wat leefde ik in de 7e hemel.
10 dagen verbleven wij op de neonatologie afdeling met zn 3e in een luxe grote 3ling kamer met heel toevallig mijn oude buurmeisje langs mij die de dag ervoor was bevallen van een jongen genaamd Jayden.
Mijn mooiste 1e moederdag cadeau was dat wij naar huis mochten samen met jou. En kijk nu nu ben je al een hele bink van 2,5 die vrijwel altijd vrolijk is en super snel leert.
Jayson is dus geboren met 35+5 zwangerschap weken en woog 2508 gram en was 45cm 💜💜💜
Dit is mijn bevallingverhaal
Jennifer
Heb je ook een klein prematuurtje? 💜
MamavanNoé
Fijn om dat te horen! Ik hoop dat ik over 2,5 jaar precies hetzelfde kan zeggen over mijn kleine meisje ☺️
Jennifer
gelukkig wel inderdaad. Het is nou een gezonde knul van 2.5 jaar en niets meer van prematuur te zien hij is alles bij gegroeid en doet het hartstikke goed maar op dat moment was alles erg onzeker en enorm schrikken
MamavanNoé
Oh wat een verhaal! Gelukkig is alles goedgekomen 😍