Geboorte van De Vette Tweeling

Geboorte van De Vette Tweeling

Op 18 december 2019, mijn man en ik waren net 8 maanden samen, was het dan zover. Remco verzekerde mij dat midden op de dag een zwangerschapstest doen, best wel kon. ‘Je bent zo anders, ik kan het niet uitleggen, maar ik denk echt dat je zwanger bent’. En ja hoor, na 4 maanden was het raak! Vanwege de kerstmenu’s vol met rood vlees en alcohol, konden we haast niet anders dan het al aan onze families vertellen en zo begon voor iedereen het idee van ons kleintje al te leven, zelfs zonder überhaupt een echo te hebben gehad.

En toen kwam ein-de-lijk het moment van de echo. Ik mocht gaan liggen en de echoscopiste in opleiding mocht de echo uitvoeren. Ze begon uitwendig en zei toen mompelend tegen de verloskundige die meekeek ‘Liane, ik geloof dat ik twee vruchtzakjes zie’. De verloskundige dacht dit ook te zien, maar wilde dat er nog even duidelijk inwendig zou worden gekeken. Daar zagen we het dan voor de allereerste keer; twee kleine knipperende stipjes in een eigen vruchtzakje. Mijn man en ik hadden beiden al een vreemd voorgevoel dat we zomaar eens een tweeling zouden krijgen. Echt te verklaren was dit gevoel niet, behalve dan dat mijn buik zo snel groeide dat ik met 7 weken al zwangerschapskleding droeg. We waren dan ook niet verbaasd dat het een tweeling was, maar verbaasd over het feit dat we dit aan voelden komen. Maar vanaf het eerste moment waren we zielsgelukkig met dit bizarre, mooie nieuws!

Met 16 weken, vlak voordat het Corona-virus ons land in de greep nam, hebben we nog een ‘gender reveal party’ gedaan met al onze dierbaren. En ondanks het virus hebben we de zwangerschap met bijbehorende echo’s en afspraken toch zonder problemen doorlopen. Ik had nauwelijks kwaaltjes en mijn lijf kon het grote gewicht goed aan. Totdat ik rond 30 weken zwangerschap steeds vaker een druk voelde onderin mijn buik en lichte steken. Na een bezoekje aan de spoedpoli en na inwendig onderzoek, bleek mijn baarmoedermond verkort te zijn. Deze hoort rond de 40 mm te zijn en was bij mij 22 mm. Onder de 25 mm en vóór de 32 weken, verwijzen ze je door naar een academisch ziekenhuis. Daar ging ik dan, midden in de nacht met een ambulance naar het Erasmus, om daar aan de weeënremmers en longrijpingsprikken te gaan. Hier heb ik gelegen tot ik 32 weken zwangerschap had gehaald en omdat het rustig bleef in mijn buik, mocht ik thuis mijn zwangerschap afmaken, gelukkig!

Vervolgens ben ik, ondanks de verplichte rust, enorm verrast met een babyshower en heb ik nog even, redelijk onbezorgd, zwanger mogen zijn. Totdat we halverwege juli met de gynaecoloog bespraken om ingeleid te gaan worden. 37 Weken leek hen een mooie termijn om te bevallen, ook met oog op ons iets te kleine meisje en onze volgroeide zoon, werd er een datum gepland; 29 juli zou ik een ballonnetje krijgen. Zo gezegd, zo gedaan. Op woensdag 29 juli 2020 met een termijn van exact 37 weken, kwamen wij ’s morgensvroeg 7:30 uur aan in het ziekenhuis. Na een CTG zou er gekeken worden naar eventuele ontsluiting en hierna zouden ze de ballon plaatsen. Omdat het een tweeling betrof, mocht ik niet naar huis met het ballonnetje en vanwege Corona mocht mijn man pas weer bij mij zijn, als het ballonnetje eruit zou zijn gevallen of als de bevalling zou beginnen. En toen ging het ineens snel! Het ballonnetje werd niet meer geplaatst, omdat ik al 3 centimeter ontsluiting had, dus mijn man mocht blijven en we kregen een kraamsuite toegewezen. De geboortefotograaf werd gebeld en rond 10 uur werden mijn vliezen gebroken. Rond 14:00 uur had ik ruim 5 centimeter ontsluiting na een aantal weeënstormen door de weeënopwekkers. Rond 17:00 uur trok ik het niet meer en vroeg ik om pijnbestrijding, maar omdat ik al ruim 7 centimeter had, mocht dit niet meer. Toen mijn schouders eronder gezet en het op eigen kracht gedaan. Om 19:45 uur werd onze dochter Livèn Aletta de Vette geboren met een gewicht van 2335 gram en 35 minuten later, met een vacuümpomp en knip omdat hij last-minute besloot een sterrenkijker te worden, onze zoon Noèm Cornelis de Vette om 20:20 uur met een gewicht van 3280 gram. Deze twee wondertjes maakten ons meer dan gelukkig en dat doen zij, nu twee maanden later, nog steeds iedere seconde van de dag!