En zo ineens beval je 6 weken te vroeg

Maandag 5 augustus. Ik ben 33 weken en 5 dagen zwanger. Ik heb al de hele dag wat last van mijn onderrug maar ik gooi het op mijn capriolen dat weekend om de maxicosi in de auto te installeren. Maandagavond 5 augustus. Ik ga om 11 uur naar bed met wat lichte menstruatiekramp. Zal wel het indalen zijn denk ik, dat is normaal op dit termijn.

Om 2 uur 's nachts word ik wakker met kramp. Ik ga naar het toilet waar ik wat dunnere ontlasting heb. Ik ga er vanuit dat ik buikgriep of voedselvergiftiging heb. Nogmaals naar het toilet, op de terugweg is ineens mijn ondergoed nat. Ik vind het gek dat ik zoveel afscheiding verlies maar zal wel normaal zijn (was het breken van mijn vliezen). De kramp blijft en ik besluit te gaan douchen voor het geval het voorweeën zijn. Ik had gelezen dat deze dan moesten afnemen onder de douche. Dit gebeurt niet dus ik ben er opnieuw van overtuigd dat ik buikgriep heb. Ik besluit op de bank te gaan liggen om mijn vriend niet tot last te zijn. Eenmaal beneden moet ik overgeven. Zie je wel, buikgriep.

Op de bank lig ik een tijd met continu kramp. Om 4 uur komt mijn vriend eens kijken en vind mij in foetushouding op de bank. Hij vertrouwt het niet en belt de verloskundige. Ik schaam me kapot dat hij op dat tijdstip belt terwijl ik gewoon ziek ben. Ze komt er gelijk aan en onderzoekt me. Ik heb nog mijn excuses aangeboden dat ze uit bed gebeld is voor een buikgriepje. Ze kijkt me aan en zegt: "Jij hebt geen buikgriep, je bent aan bevallen. Je hebt 4 cm ontsluiting" Ik reageer met: "dat kan niet, ik ben nog geen 34 weken zwanger". En vraag wat we nu gaan doen. Ja naar het ziekenhuis natuurlijk!

Om iets na 5en komen we in het ziekenhuis aan en ik word overgedragen aan het ziekenhuis. Vanaf nu ben ik medisch. De krampen zijn heviger en volgen elkaar non stop op. Ik ben in mezelf gekeerd en kan ze nog redelijk weg ademen. Om kwart over 6 checkt de verloskundige, 8 cm ontsluiting. Dit gaat hard! Snel daarna krijg ik persdrang. Ik moet de weeën wegzuchten want de baby ligt nog niet laag genoeg. Ik sta versteld hoe het lichaam het overneemt en toch begint mee te persen. Gelukkig mag ik rustig wat meepersen. Kwart over 7, groen licht om voluit te persen. 3 persweeën later ligt onze dochter op mijn buik. Ze heeft een hele goeie apgar score en mag 10 minuten bij mij liggen voordat ze haar meenemen.

De placenta laat op zich wachten en ik word voorbereid voor de OK. Met een laatste poging komt hij toch al is er twijfel of hij compleet is. Ik word gehecht en naar de kamer gebracht waar mijn dochter in een couveuse ligt aan bedrading en een sonde in haar neus. Ik heb echter geen oog voor haar. Mijn baarmoeder wil niet samentrekken en ik krijg weeënopwekkers waardoor ik weeën blijf houden. Na 3 uur wordt er een echo gemaakt. Ik verlies te veel bloed en er blijkt een deel van de placenta achter te zijn gebleven. Vanwege het overmatig bloedverlies hebben ze enige haast om me naar de OK te brengen. Als ik terugkom voel ik me een ander mens en kan ik eindelijk onze mooie dochter bewonderen en met haar buidelen.

Hoe het verder gaat is voor een volgende post.