En toen werd hij geboren ♡

Op 11-11-2020 werd ik ingeleid. Er werd een ballonnetje geplaatst en ik was daar best bang voor. Je hoort heel vaak dat het geen pretje etc, maar ik vond dit echt reuze meevallen!

voor de bevalling ben ik altijd heel bang geweest en heb denk ik vanaf mijn 16e geroepen "als ik ooit kinderen krijg, dan wil ik een keizersnede"!

Tijdens de zwangerschap kon ik dat toch redelijk aan de kant zetten en dacht ik, ik laat het gewoon op me af komen.

Ik heb wel zwangerschapspilates gedaan. Gewoon voor het idee dat ik mijn lichaam iets beter onder controle zou hebben en mijn ademhaling goed onder controlen zou houden.

En dit heeft me er zekerste weten doorheen gesleept!

Op 12-11-2020 moesten we ons melden in het ziekenhuis en werd er gekeken of het ballonnetje los lag.

Dit was al rond 08:00 in de ochtend.

De weeën begonnen langzaam op gang te komen en werden ook steeds sterker. Vanaf ongeveer 11:30 zat ik op 4cm. Helemaal prima, maar rond 16:00 uur zat ik nog steeds op 4cm. De weeën werden steeds heftiger, maar ze wilde graag de wee-opwekkers aan gaan zetten om ze wat sterker te maken.

Nou had ik al van een aantal vriendinnen gehoord dat je vaak 1 tot 1,5 uur moet wachten op een ruggenprik als je deze wilt, dus ik dacht die vraag ik mooi voor de wee-opwekkers aan, dan weet ik in elk geval zeker dat ik ze kan blijven handelen. Had immers al genoeg ellende en pijn gehad om zwanger te raken, dus de bevalling mocht van mij best een beetje minder.

Binnen 5 minuten kreeg ik de ruggenprik al! Maar al heel snel kreeg ik kramp op m'n achterste.. Bleek normaal te zijn haha.

Na een aantal controles bleef ik op 4cm hangen, maar mijn weeën werden wel steeds heftiger en pijnlijker.

hiervoor kreeg ik dan een bolus. Nee, niet zo'n lekkere zeeuwse koek, maar een shot via de ruggenprik.

Dan werd me de vraag gesteld of ik koude vloeistof voelde lopen in mijn rug. En ja, die werd koud!

Maar toch bleef de pijn maar erger en erger worden. Inmiddels al 3x zo'n bolus gehad, maar dat werkte dus voor geen meter.

Om 22:30 hebben ze me nog een keer wee-opwekkers gegeven, niet om het aantal te verhogen, want ik zat op 6 per 10 minuten wat ruim voldoende was volgens de arts, maar wel om ze te versterken en zo hopelijk ook meer ontsluiting te creëren. Nou, het werden er heel wat meer en volgens mij was ik in zo'n fijne storm beland!

Uiteindelijk rond 23:15 kwam de verpleegkundige even kijken hoe het met me ging. Ze vond het niet helemaal normaal dat ik redelijk veel pijn had ondanks de ruggenprik.

Toen ze me nog zo'n bolus wilde geven, zag ze dat de ruggenprik helemaal niet meer aangesloten zat wat alles dus verklaarde.

Ik heb gevraagd of ze de gyn erbij wilde halen, zodat ze kon nog een controle uit kon voeren. Dit zou eigenlijk pas om 00:30 zijn, maar ik trok het echt niet meer. Ik was er helemaal klaar mee!

Kan me nog herinneren dat ik tegen Mark zei "als dit nog een kwartier langer duurt, dan geef me maar een spuitje want dit trek ik niet meer".

Uiteindelijk kwam ze om 23:45 kijken en zat ik nog steeds op die verdomde 4cm! Na een controle met de echo bleek dat hij als halve sterrenkijker lag en de ontsluiting dus ook niet verder zou gaan.

Ik heb haar gevraagd om een keizersnede te regelen!

Hoe laat we naar boven zijn gegaan kan ik me niet meer herinneren, maar dat moment dat de ruggenprik erin zat voor de volledige verdoving was echt hemels!! Ik wilde het liefst iedereen knuffelen en kussen!

Ik schudde flink heen en weer en voelde van alles, maar ook weer niet.

Mark zat naast me, keek af en toe om het hoekje hoe het eraan toe ging en ik kon alleen maar lachen van vreugde.

Gewoon geen pijn meer! En zo gek, die pijn ben je echt meteen vergeten! Ik zou het ook echt niet meer kunnen omschrijven!

Ik zou nog liever 10 bevallingen doen dan nog 1 punctie!

En dan is dat mooiste moment daar! Het doekje zakt en dan zie je ineens jullie eigen baby!

Dat kleine lieve ventje, waar je zo enorm benieuwd naar was en zo enorm naar hebt verlangt!

Al die vragen, hoe hij eruit zou zien, of hij haartjes heeft, op wie lijkt hij etc. etc., werden in 1 klap beantwoord.

Hij was voor ons de allermooiste ♡

En ja, ik moet gewoon weer huilen als ik dit typ, want man wat ik ben ik een softie geworden!