Eindelijk was je daar...

Eindelijk was je daar....

16 November 2019.. s’ochtends opgestaan zonder gedacht dat ik s’avonds het ziekenhuis zou ingaan. In de middag nog rustig gaan wandelen met mama en naar de aankomst van de sint. 20u15... We zaten rustig naar Frozen te kijken op tv, wanneer ik plots een enorme druk voelde, ik stond op voor naar het toillet te gaan, en toen die “plof” vliezen gebroken. Beetje in paniek maakte ik me klaar om naar het ziekenhuis te vertrekken, 20u45 kwamen we uiteindelijk aan in het ziekenhuis. Een half uurtje aan de monitor en dan maar wachten... ondanks mijn vliezen gebroken waren had ik geen weeën, of toch geen exteme. De pijn die ik had was zoals ik de laatste weken wel vaker had. De nacht verliep rustig, om 7u kwam de vroedvrouw weer eens langs maar veel verschil was er nog niet, buiten het feit dat ik enorm moe was.

Zondag 17 November...

Om 8u kreeg ik dan een infuus, waarin later weeën opwekkers gegeven zoude worden en nog een keer half uur aan de monitor, de baby deed het super goed. Na het krijgen van de weeën opwekkers begon het zachtjes meer en meer te knagen. Rond 10u kreeg ik dan mijn epidurale, waar ik eerst enorm bang voor was. Maar de anesthesist was zo lief en stelde me enorm gerust. Rond de middag kwam de gynaecoloog dan langs, hij besloot de weeën opwekkers op het maximum te zetten zodat ik meer ontsluiting kreeg, want deze was 15 uur na het breken van mijn vliezen nog steeds MAAR 3cm... zogezegd zogedaan... Weeën opwekkers op het maximum, epidurale die niet meer werkte... “slapen” of toch proberen was het enige wat me kon afleiden. Rond 14u kwam de gynaecoloog nog eens langs.. 5cm ondertussen,... Hoelang ging ik dit nog volhouden, ik was zo ontzettend uitgeput, zo kwetsbaar, maar ook enorm trots op mezelf dat ik al zo er geraakt was. Om 14u55 kon ik niet meer van de druk in mijn buik, ik had enorme pijn.. de Vroedvrouw kwam terug en ging me nog eens onderzoeken, en sindsdien ging alles vliegens vlug. Ik stuurde nog snel een smsje naar m’n zus om te zeggen dat het eindelijk zover was.

15u07...

Daar was je dan, na 19 langen uren was je daar eindelijk.

Zo klein, zo mooi, zo perfect 🥰

Naar jou heb ik maanden afgeteld, maanden naar jou uitgekeken.

Mijn kleine Lou’ke 😍

Zo Fier, Zo overdonderd, zo gelukkig

Voor Altijd Jij En Ik ❤️