Eindelijk.. daar ben je

2 november morgen de uitgerekende datum. Gezien onze geschiedenis nooit gedacht dit te gaan halen. Inmiddels zijn we in ons hoofd bezig met een plan rondom inleiden. Wat willen we hier in en wat zou een goede datum zijn en wat vind de arts hiervan. 

Mijn man gaat die middag voetballen en ik loop nog even een rondje. Zo 3.5 km 🙈 daarna maar goed uitrusten want me schoonvader is jarig en moeten avonds naar de verjaardag. Gezellig avond was het zeker. Rond half 12 gaan we naar huis en rond half 1 zijn de oogjes gesloten. 

Inmiddels is het dus 3 november.. rond half 3 wordt ik wakker. Bah wat een naar gevoel in me buik. Ik ga toch maar even naar de wc, hè dit lucht ook niet echt op. Terug naar bed: nee ook dit is niet fijn. Ik naar beneden en ben toch maar de kramp aan het bijhouden gegaan. Na 20 min kwam ik tot de conclusie dat dit echt wel weeën zijn en ze om de minuut komen. 

Ik begin aan mezelf te twijfelen en denk dat ik iets fout doe met het timen. Toch zegt mijn instinct dat ik naar het ziekenhuis moet bellen. Puffend en zuchtend bel ik en we mogen komen. 

Rond kwart voor 4 komen we aan in het ziekenhuis. 

En ja hoor ik heb weeën om de minuut en 7 cm ontsluiting. Dit gaat wel hard zeg. En auwwwww wat doet het zeer. Ik moest aan de CTG en kon geen kant op. Om half 7 breken de vliezen en zitten we op 10 cm. 

Er breekt ineens paniek uit de kleine heeft het zwaar. Om 7:05 is onze kleine lieve Fem geboren. 

Wat zijn wij gelukkig!