Eerste keer jou aanraken

Om 04.46 ben je geboren. Om 07.30 mocht ik eindelijk bij je kijken. Eindelijk je even aanraken. Zo gek. Dan ben je moeder maar je hebt je eigen kind nog niet eens vastgehouden. Je zat aan allemaal slangetje. Jou ademhalen ging gelukkig wat beter, maar je kreeg nog wel wat hulp.

Wat was je klein. Al die slangetjes en dingetjes om jou heen maakten enorme indruk. Na eventjes bij jou te hebben gekeken, moest ik naar mijn eigen kamer. Dat was voor mijn rust het beste. Die middag zou ik weer naar jou toe gaan, maar omdat de pijn van de keizersnede en de pijn in mijn schouder en rug (geen idee waar dit vandaan kwam) overheersten, kon ik niet naar jou toe.

Rond 17.00 kwamen ze met het geweldige nieuws dat jij het zo ontzettend goed deed dat je naar ons toe mocht. Eindelijk bij ons op de kamer. Hij kwam een half uurtje later bij ons. Meeste slangetjes waren weg. Je had nog wel infuus, want je kreeg nog antibiotica en aantal keren per dag werd jou suiker waarde gecheckt. Je deed het fantastisch! 

Eindelijk echt genieten van jou. Eindelijk bundelen. Je aanraken en knuffelen. Dat had ik zo gemist.