Een wervelwind..

26 september 2023. Eindelijk was het daar, de uitgerekende datum. 

Al de hele zwangerschap grapte ik dat je op die datum geboren moest worden, wilde je je zus en broer volgen. Je zus is namelijk geboren met 40+2 en je broer met 40+1. 

'S ochtends werd ik wakker met weeën, nog niet echt noemenswaardig, maar wel voldoende om mijn man even een appje te sturen dat hij er rekening mee moest houden dat hij eerder thuis moest komen van werk. De weeën werden wat sterker en regelmatiger naarmate de ochtend vorderde. Tot een uurtje of 12 toen ineens alles stil viel. 

Mijn man kwam rond 12:30 thuis, want hij was klaar met werken. Dit gaf rust, maar niet voldoende om de weeën weer aan te wakkeren. Rond 17:00 had ik het idee dat Norah maar opgehaald moest worden, want ik vermoedde dat dan de weeën wel weer zouden terugkomen. Rond 18:15 was Norah opgehaald en om 18:30 kwam de weeën in volle kracht en regelmaat terug. Mijn man en ik hebben samen nog wat gegeten en serie gekeken, terwijl ik tussendoor wat weeën weg zuchtte. 

Om 19:30 toch maar de verloskundige gebeld want het voelde allemaal wel heel serieus, als was het nog goed te dragen. De verloskundige was er om 20:23. Gevraagd of ze wilde toucheren om de ontsluiting te meten, het bleek toen 4-5 cm te zijn. Inmiddels was het bad opgezet en had ik mijzelf daarheen verplaatst. Alleen was dit nu minder aangenaam, aangezien ik de weeën in mijn rug voelde. Dus verplaatste ik mij naar de douche. Met de douchestraal op mijn rug, was het prettigst. Ondertussen was de fotograaf en de kraamzorg ook gearriveerd. Om 23:02 braken de vliezen spontaan onder de douche. 

Zelf had ik even de behoefte om wat te bewegen dus verplaatste ik mij naar de slaapkamer. Daar kon in de weeën niet voldoende opvangen, dus ik gaf het bad nog een kans. Ook dit was niet aangenaam, dus verplaatste ik mij weer naar de baarkruk onder de douche. Vanaf 23:02 werd het zwaar. De pijn en de weeën waren overweldigend. Voor mijn gevoel ging mijn lichaam zo snel dat ik het mentaal niet kon bijbenen. En toen was het 23:40 en voelde ik de persweeën opkomen. Na een paar keer persen was daar ons kindje om 23:42. Half gelanceerd in de armen van zijn vader en de verloskundige. 

Overweldigd door de snelle bevalling moest ik even bijkomen voor ik kon kijken of we een zoontje of dochtertje hadden gekregen.

Het is een zoon! Onze Eliam Chaïm, geboren op de uitgerekende datum.