Een stort bevalling van minder dan een uur..

Een stort bevalling, dat was het op dinsdag 14 juli 2020. We waren zwanger van ons tweede kindje, ons zoontje. Bij ons dochtertje was het een nare bevalling van 7 uur die eindigde met een vacuümpomp, omdat zij een sterrenkijker was. Dat was nogal een traumatische ervaring voor mij geweest. 

Wat zou het deze keer worden? Ik liet het vooral op mij afkomen. Wel had ik om een baarkruk gevraagd. Ik vond liggend bevallen helemaal niks de eerste keer, dus na wat research te hebben gedaan leek de baarkruk mij wel wat.

Het was dinsdag 14 juli 2020 en ik was 39,3 weken zwanger. De hele ochtend rommelde het al wel wat in mijn buik, maar nog geen constante weeën. Nadat ik de verloskundige had gebeld, mocht ik echt pas weer bellen als mijn weeën om de 4 minuten zouden komen. Prima, ik wacht het wel af. Rond 15.00u in de middag besloot ik toch even de verloskundige te bellen. Ik had geen constante weeën, maar ik had wel af en toe krampen en die waren toch wel pijnlijk. De verloskundige stuurde een collega en om 15.45u keek zij of ik misschien toch al wat ontsluiting had. “Nou, ik snap wel waarom die krampen zo pijnlijk zijn, je zit al op 5 cm ontsluiting!” Oké, dan gaan we snel de vluchtkoffer pakken en naar het kraamhotel! In de auto appte ik nog naar mijn moeder en zus dat deze weeën toch wel een stuk pijnlijker waren dan bij ons dochtertje en dat ik het niet zo positief inzag, gezien ik pas op 5 cm ontsluiting zat. Hoelang zou dit nog duren? 

16.15u kwamen we aan in de verloskamer en man, wat wilde ik graag uit die rolstoel. Ik moest bewegen, de pijn was niet te houden! Ik ging toch maar op de rand van het bed zitten en mijn man kreeg een warme kruik in zijn handen geduwd om tegen mijn rug aan te houden. “Zal ik het bad vol laten lopen voor je?” Vroeg de verloskundige. Ja prima! Zolang het helpt tegen deze pijn!’ Zei ik. Na minuten wachten en weeën opvangen was het bad vol en ik mocht erin stappen. Ik leunde op mijn man, stapte in bad en PATS! Mijn vliezen braken en op dat moment voelde ik zijn hoofd tussen mijn benen. Ik schreeuwde: ‘ik moet poepen! Hij komt er NU aan, hij zit tussen mijn benen, hij valt eruit!’ De verloskundige probeerde mij te kalmeren en wilde dat ik ging zitten. Het enige wat ik zei en dacht: hoe dan?!’ De zwaartekracht zorgde voor zo’n heftige druk dat ik me niet kon bewegen. Uiteindelijk ben ik toch gaan zitten, geen idee hoe. Wat voelde dat ontspannen zeg! Het warme water liet me volledig ontspannen en de verloskundige zei: oké, begin maar met persen...‘Ow nu al?’ Ik perste 2x en ploep, daar was hij dan. Ploep ja.. zo voelde het, zo klonk het in mijn hoofd, hij kwam er pijnloos uitgegleden. Wat bizar! 

Om 16.42u kwam ons zoontje ter wereld en heeft de hele bevalling van begin tot eind in totaal 57 minuten geduurd. 

Ik had me dus totaal niet verdiept in een bad bevalling en ben nu uiteindelijk spontaan in bad bevallen. Dit was echt een geweldige ervaring, ook al heb ik er alleen in gezeten om te persen. Mocht er ooit een derde kindje komen, gaat mijn voorkeur hier zeker naar uit! Ik vroeg de verloskundige nog: ‘Hey, je hebt helemaal niet meer gecheckt tussendoor hoever ik was met de ontsluiting’ Dat was ook niet nodig! Ik zag aan jou dat het heel snel ging, dus ik heb vooral snel gehandeld om jou zo snel mogelijk in dat bad te krijgen, zodat je kon gaan persen! Dit was voor ons en voor haar een “cadeautje”, zoals zij zei. 

Al met al erg bijzonder en fijn om nu ook een ervaring te hebben van een bevalling die van begin tot eind goed is gegaan.