Een natuurlijke bevalling na twee keizersneden (VBA2C)

Om even bij het begin te beginnen en mijn twee keizersneden in een notendop te vertellen: De zwangerschap van onze oudste dochter Majee verliep perfect. Geen klachten, geen kwaaltjes, geen gekkigheden. Tot het einde voelde ik mij nog fit! Daarnaast had ik enorm zin in de bevalling, ik was echt benieuwd hoe zoiets nou zou zijn. Daarom keek ik er ook bijzonder naar uit. Maar niet op een zweverige manier (lees: bij de hypnobirthing cursus hoorde ik iemand zeggen “bij elke wee voel ik geen pijn maar voel ik mijn kindje een stapje dichterbij komen”. Dit vond ik verschrikkelijk om aan te horen want ik dacht “joh, zo’n wee doet gewoonweg pijn maar het hoort bij het proces.). Anyway ik had er zin in!

Op een dinsdag middag, ik stond op het punt even naar het tuincentrum te gaan voor nieuwe plantjes en appte met een vriendin hoe het er voor stond en plots braken mijn vliezen. Het vruchtwater was wat gelig dus we gingen even later door naar het ziekenhuis. Daar gekomen was er nog geen wee te bekennen en ook nog geen ontsluiting. Echter voelde ze wel een handje of een voetje: het bleek een voetje te zijn en onze dochter lag in een volkomen stuitligging ☺ De OK was aan het wachten op iets of iemand dus zo lag ik binnen een kwartiertje op de OK tafel om ons kind te gaan ontmoeten.

Het was mooi, het was perfect, het was goed.

Niet heel veel later (lees: 3 maanden) was ik al weer zwanger. Dit keer van Celine en Amelie. Gezien het een tweeling was, was de keuze snel gemaakt dat dit een keizersnede moest worden gezien de eventuele risico’s van het scheuren van het oude litteken. Zo geschiedde, zo gedaan: de datum werd gepland en op 18-01-2021 werden Majee haar zusjes geboren, 10 dagen voor haar 1e verjaardag.

Het was wederom mooi, het was wederom perfect en het was weer goed zo.

MAAR NU: baby no 4. Ik wil dit graag op de natuurlijk manier proberen ☺ Echter wordt er overal al best snel geroepen “na twee keer een keizersnede krijg je een derde keer sowieso weer een keizersnede”. Een beetje kort door de bocht, vond ik. Want er zijn toch echt wel vrouwen die na twee keizersneden op de natuurlijke manier zijn bevallen. Dus ik wilde graag in gesprek met een gynaecoloog.

Toch zag ik wel een beetje op tegen dit gesprek omdat ik bang was voor een gelijke afwijzing en een “Nee sorry mevrouw maar dit is ons beleid en u moet weer voor een keizersnede gaan”. Maargoed, vragen kan altijd dacht ik. Dus zo plande de verloskundige een gesprek voor mij met een gynaecoloog. Ik had een afspraak met een gyn die ik nog niet kende (door de vorige twee keer had ik ondertussen bijna heel het team al wel eens gezien, behalve deze beste man) dus dat vond ik extra spannend. Maar deze gyn stelde mij direct op mijn gemak en kwam eigenlijk binnen 1 minuut al met het antwoord wat ik graag wilde horen: “Het is jouw lichaam, jouw keuze. Wat wij doen is adviseren. Als de situatie gunstig is dan mag jij dit op de natuurlijke manier proberen”. WAUW! Ik was zo blij.

We hadden nog even een gesprekje over “de gunstige situatie”. Want ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat na 3 stuitkinderen de 4e ook goed een stuitkindje kan gaan zijn en dan is het snel klaar. En ook gaf de gynaecoloog aan dat we er geen ellendig lange bevalling van gaan maken met toeters en bellen. Het moet wel gewoon allemaal een beetje vlotjes verlopen, gewoon het zekere voor het onzekere. Maar hier kan ik allemaal in komen. Mijn gevoel hier bij is goed: als het kan dan mag het, in elk geval proberen dan. En wat hij ook zei: het is en blijft een prachtig iets, een bevalling. En ik snap heel goed dat ook jij dit graag een keer zou willen meemaken aangezien het je de eerste twee keer is afgenomen. Dit vond ik erg mooi en fijn om te horen.

Ik heb geen traumatische ervaringen met mijn eerdere twee keizersneden gehad. Heb ook altijd geroepen: ik zou het zo weer doen! En ik vertel ook graag aan een ander dat een keizersnede echt geen horror scenario is. Maar waarom ik het zo graag wil? A. Dat ik de keuze kreeg om het te mogen. B. Na je bevalling gewoon weer kunnen opstaan, lekker douchen en naar huis gaan. Niet weer twee nachten in het ziekenhuis moeten verblijven, last hebben van de wond, veel plat liggen, geen traplopen, beperkter zijn met mijn vier kinderen. Dus voor nu ben ik blij ☺