Een hele bevalling

Het is al weer een hele poos geleden dat ik wat heb geplaatst, reden? Gewoon even geen zin in socialmedia. Het laatste wat je hebt gelezen was dat ik zwanger was van ons zoontje die ondertussen geboren is! Vandaar ook de titel een hele bevalling want dat was het zeker😅.

Het begon op maandag 27 september

 met voorweeen en lage rugpijn, het hield de hele tijd aan en er zat regelmaat in. Na een belletje naar het ziekenhuis konden we 's Avonds langskomen en aan de ctg. Na een uur aan de ctg gelegen te hebben en een controle op ontsluiting zat ik op 0cm er was zelfs nog niks verweekt dus werden we naar huis gestuurd. De hele week heb ik last gehad van voorweeen en rugpijn. 

Woensdag 6 oktober

 mocht ik komen voor een ballon om iets ontsluiting te krijgen want ik was ondertussen 39weken geweest en er behoorlijk klaar mee. Ik hoopte zo dat er al wat centimeters ontsluiting was, ik had al zo veel pijn gehad die hele week er voor maar helaas ik zat nog helemaal dicht.

 Na het plaatsen van de ballon mocht ik gelukkig weer naar huis toe om er thuis achter te komen dat ik weeen had op de ballon, mijn lichaam wilde de ballon er uit werken.. ook deze weeen waren een drama en de zelfde avond waren we terug in het ziekenhuis, ze vullen de ballon met 50ml water maar dat was blijkbaar te veel voor mij dus hadden ze er 20ml uitgehaald en daarmee mocht ik gelukkig weer naar huis. 

Donderdag 7 oktober

 moesten wij om 6 uur bellen of er plek was voor ons om te controleren of er al iets ontsluiting was maar weer was er geen ontsluiting, ik baalde zo erg kan mijn lichaam het wel, waarom reageert mijn lichaam er niet op en ik had al de tips via google(ik weet dat het niet hoeft te werken)toch ook al geprobeert?!. Na wat overleg hebben ze de ballon weer bijgevuld en mocht ik wederom weer naar huis om ons de volgende dag weer te melden.

Vrijdag 8 oktober

Om 8 uur moesten wij ons melden voor controle en als het niet vanzelf was gegaan het verwijderen van de ballon want die mag maximaal 48 uur blijven zitten. Eindelijk had ik 3 cm dus konden mijn vliezen worden gebroken! De opluchting die ik had omdat ik eindelijk de 3cm had verdween toen ze met de haaknaald probeerde om de vlies te breken wat een pijn! De enige andere optie die er verder was was een hoofdelectrode die de vliezen zou doorbreken en de baby beter in de gaten kon houden dan de ctg dus na wat overleg omdat ik eigenlijk geen hoofdelectrode wilde ben ik er mee ingestemd en begon het pas echt.

 8.35 uur

De vliezen waren nu doorbroken en het voelde alsof ik in mijn broek plaste zonder dat ik er enige controle over had. De weeenopwekkers werden aangesloten en ieder half uur werden ze harder gezet. Het eerste deel van de ochtend lachte ik ze nog weg als dit het is valt het reuze mee zei ik tegen Martin.

12.30

De weeen werden steeds erger en ik moest ze al echt wegpuffen, ik vond het niet erg want straks als ze zouden voelen dan had ik weer meer centimeters en dan was het nog eventjes doorbikkelen tot het einde en kon ik het doen zonder pijnstilling tenminste dat dacht ik, ik zat nog steeds op 3cm

16.30

Niemand kon iets tegen me zeggen ik zat helemaal in mijn eigen bubbeltje de weeen op te vangen die iedere minuut erger en erger werden, de weeenopwekkers stonden ondertussen op maximaal en ik wilde onder de douche om te kijken of dat de pijn zou verlichten. Ik heb er 20 minuten onder gestaan maar het heeft niks geholpen. Weer werd ik gecheckt maar ik zat nogsteeds op die stomme 3cm! Nu was ik er klaar mee en wilde ik pijnstilling, waarom doet mijn lichaam niet waarvoor het gemaakt is en waarom komt er geen centimeter bij?! Ik kreeg een morfine pompje en wat was dat heerlijk! Eventjes geen pijn en het gevoel alsof je 6 flessen wijn achter elkaar hebt leeggedronken zonder een kater te krijgen volgens de verloskundige😂. Maar het was inderdaad maar eventjes want het gaf maar 1x in de 5 minuten wat af en ik had natuurlijk vaker weeen in die 5 minuten, Martin zei dat ik in 1 minuut wel 20x drukte maar door dat je zo in die bubbel zit heb je geen idee van tijd.

18.00

De laatste check voordat ze zouden wisselen met de avonddienst en nogsteeds zat ik op die verrekte 3 cm! Ik kon niet meer ik was op en hardstikke moe, eigenlijk wilde ze dat ik het nog 2 uur volhield maar al snel was dan toch de keuze gemaakt om een keizersnede te doen omdat ik al 10 uur en 40 minuten in totaal op 3cm zat en er geen beweging in zat.

18.30

Alles werd klaargemaakt, en ik mocht richting de OK, gelukkig wist ik nog hoe alles werkte en kwam ik niet voor onverwachtte verrassingen te staan. 

19.15 

Daar was hij dan! Onze Lars Jan Korteweg 47cm en 3830gram, hij heeft waarschijnlijk vastgezeten tussen mijn bekken waardoor hij niet verder kon zakken dus is dit uiteindelijk de  beste keuze geweest voor mij en hem.

Vanaf het eerste moment is hij bij mij gebleven en zijn wij met z'n 3tjes geweest.

 Zo vermoeiend, pijnlijk en toch een prachtige dag. Ik wilde zo graag een normale bevalling meemaken en wilde ook zo graag weten hoe weeen voelde en dat heb ik nu allemaal mogen meemaken. Mijn lijf heeft laten zien hoe krachtig ik ben en ik kan niet meer dan alleen maar zeggen dat ik trots ben op mezelf, Martin en mijn 2 kleine jongetjes