Een gedicht over mijn bevalling.

Wat ik nog precies weet

Tot in iedere porie van mijn huid

Wanneer ook een moeder wordt geboren

En hoe die kracht zich zo enorm sterk uit

In dat moment van alles geven

Kent je geest en lichaam geen limiet

Voelde ik niets anders dan opluchting

En klonk haar eerste huil als een prachtig lied

Achter mij zijn stem in euforie

Waar alles de zachtste vorm kreeg

Terwijl ik zelf zo vol was van emotie

Liep er ondertussen een slagader leeg

Na een uur met elkaar genieten

Werd er langzaam pijn in mij gefluisterd

Tot mijn lichaam alleen nog maar kon schreeuwen

Je het gevoel krijgt er niet wordt geluisterd

Maar blijkbaar heeft de tijd enorm veel geduld

Wordt pijn uiteindelijk vergeten....

En je hart tot op knappen gevuld 💖