Een andere kraamweek dan verwacht

Na de bevalling was het natuurlijk de bedoeling dat de ruggenprik ging uitwerken, dit duurde bij mij best wel een tijdje en na een tijd kreeg ik steeds weer meer gevoel maar het gekke was dat het gevoel in mijn linker bovenbeen wegbleef. Ik wilde toch gaan proberen te douchen en plassen omdat ik natuurlijk gewoon lekker naar huis toe wilde, het douchen is zittend en met hulp gelukt. Plassen lukte alleen niet, ik kreeg tot ongeveer 18:00 de tijd om zelf te plassen en dan zouden ze weer even komen kijken. Helaas lukte het plassen echt niet en is er uiteindelijk besloten dat ik weer een katheter zou krijgen. Na het plaatsen van de katheter bleek dat dit ook maar goed was want er zat 1,3 liter vocht in mijn blaas zonder dat ik dit gevoeld had, er werd toen overlegd met de gynaecoloog en door de combinatie van het niet kunnen plassen en nog steeds geen gevoel hebben in mijn bovenbeen wordt er besloten dat ik nog een nachtje moet blijven en de katheter moet sowieso 48 uur blijven zitten.

Gelukkig mag Lorenzo ook blijven slapen en zijn we in goede handen in het ziekenhuis. Giulia krijgt borstvoeding en gelukkig helpen ze mij hier ook bij, zodat ik weet hoe ze goed ligt en ze helpen met het verzorgen van Giulia.

De volgende dag komt de anesthesist langs en een neuroloog omdat het gevoel weg blijft in mijn bovenbeen, het lijkt op dit moment niet door de ruggenprik te komen maar eerder een neurologisch probleem te zijn. Dit probleem is dan wel ontstaan door de bevalling en dan met name het bevallen met mijn benen in de beensteunen. Door dit probleem willen ze toch dat we toch nog een extra nachtje blijven om morgen verder te kijken.

Giulia heeft een hele goede eerste nacht gehad en wij hebben ook alle twee lekker geslapen, Giulia mocht elke 3 uur bij mij drinken en we moesten haar ook echt wakker maken om te drinken omdat ze zo lekker lag te slapen.

Omdat we langer moeten blijven mag mijn moeder gelukkig even langskomen om wat kleren voor Giulia langs te brengen, ze is een stuk kleiner dan ze verwacht hadden en dus neemt ze alle kleine maatjes mee die we hadden. Naar het ziekenhuis hadden we 1 pakje in maatje 50 meegenomen en 2 pakjes in maat 56 maar maatje 50 was al groot voor haar. We hadden geen kleding kleiner dan maatje 50 dus eigenlijk was alles in het begin een beetje te groot voor haar.

In het ziekenhuis valt het op dat Giulia toch wel wat geel ziet en na een test die de verpleging deed waren haar waardes niet helemaal goed en daarom moet er bloed geprikt worden bij haar. De kinderarts komt ook even langs om haar te onderzoeken en gelukkig ziet alles er goed uit en wordt ze helemaal goed gekeurd.

De nacht verloopt weer goed, wel moet Giulia echt nog wakker gemaakt worden voor de voedingen ’s nachts. Ze heeft dan ook niet altijd zin om te drinken, logisch dat zou ik ook niet hebben als ik lekker lig te slapen.

De volgende ochtend tijdens de controles is Giulia nog meer afgevallen, in het ziekenhuis ging er bij het personeel daardoor geen belletje rinkelen en we konden gewoon zo door gaan. Wij maakten er ons, door de reactie van het personeel, ook nog geen zorgen over.

De kraamverzorgster in het ziekenhuis wilde toch nogmaals het bloed van Giulia laten onderzoeken omdat ze haar nog steeds wel erg geel vond. Deze keer was dit gelukkig ook weer helemaal goed.

Bij mij mag in de middag de katheter eruit en als ik dan zelf geplast heb mogen we eindelijk naar huis, deze keer echt. Het is dus wachten tot de 48 uur voorbij zijn dat hij geplaatst is en vanaf dat moment heel veel drinken zodat kan plassen.

In de ochtend komt de neuroloog nog langs, ze komen met drie man sterk langs dus ik word goed bekeken in ieder geval. De conclusie waarmee ik gelukkig wel naar huis mag, is dat ik mijn bovenbeen zenuw bekneld heb en een hernia heb door het bevallen in de beugels in combinatie met de druk door het persen. Het beste medicijn is rust en het zal met de tijd beter moeten worden, wel moet ik na 4 weken voor controle op de poli komen om te kijken hoe het dan gaat en om dan verder te kijken wat ze voor me zouden kunnen betekenen.

Ik ben op dat moment allang blij dat we vanuit de neuroloog ook groen licht krijgen om naar huis te gaan. Het is niet ik mijn kraamweek had voorgesteld maar ik ben allang blij dat we naar huis mogen, hoe ik de trap op moet komen zie ik thuis wel weer. Ik ben heel handig dus daar vind ik wel een manier op kan ik alvast verklappen.

Eindelijk mag de katheter er uit en mag ik zelf weer proberen te plassen, het duurt een paar uur maar uiteindelijk lukt het en mogen we lekker naar huis toe.

We bellen de kraamzorg en vertrekken richting huis, de kraamzorg komt aan het einde van de middag nog een paar uur langs om alles met ons te bespreken en alvast op te starten zodat we samen de nacht goed doorkomen.

Wat de kraamzorg gelijk opvalt is het afvallen van Giulia, ze zit op dat moment al bijna op 10% verlies. Iets wat ze jammer genoeg in het ziekenhuis helemaal niet is opgevallen.

We besluiten dat zij het in de ochtend nogmaals gaat meten en dat we dan een plan van aanpak gaan maken samen met de verloskundige.

Ben je benieuwd hoe de rest van mijn kraamweek verloopt? Lees dan mijn volgende blog.