4 dagen geleden
Een alles behalve vlekkeloze bevalling,
De start van mijn traumatische bevalling.
De start van mijn bevalling.
Het was zaterdag in november ‘24. In de ochtend had ik de verloskundige gebeld omdat ik (als er plek en tijd voor was) gestript zou worden, ik had immers al 1-2cm ontsluiting waar ik nog zelf niks van gemerkt had.
De verloskundige moest even planning technisch kijken of het ging lukken om nog langs te komen, en ineens belde ze op dat ze binnen 5 minuten bij mij kon zijn. Ik bleek al 2-3 cm ontsluiting te hebben, nog zonder ook maar 1 wee te hebben gehad. De verloskundige had mij gestript en verder was het vooral afwachten, en niet de hoop te hoog houden dat het iets zou gaan doen. Want voor mij was het wel duidelijk: lichamelijk was ik helemaal op en er zo aan toe dat de baby geboren zou worden..
In de middag zat ik nog rustig buiten alle ramen te soppen en te zemen. Nog steeds geen wee voelbaar. In de avond om 22:00 voelde ik mij niet heel lekker, dus ik dacht zelf nog te kunnen gaan slapen voor het geval het ‘echt’ zou gaan beginnen. Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan.
Tegen 00:00 begon ik lichte weeën te voelen, maar nog lang niet pijnlijk. Eerst maar eens de weeën opvangen en timen. Dit tot 2:00 gedaan, toen kwamen er ineens de weeën heel vlot achter elkaar, en werd de pijn ondragelijk. Snel de verloskundige gebeld, en zij was een uurtje later bij ons (ze was eerst bij een andere patient bezig). Ik moest en zou per direct naar het ziekenhuis te gaan voor eventuele pijnbestrijding. Ik werd nog even snel gecheckt op hoeveel cm ontsluiting ik had, wow al 5! Mooizo, op de helft dus!
Alleen zodra de verloskundige belde naar het ziekenhuis, bleken alle ziekenhuizen vol te liggen in mijn omgeving en was er 1 ziekenhuis die wel plek had nog, maar dat was op 40 min rijden door het bos, en met veel kronkelige, hobbelige weggetjes. Wat helemaal niet fijn is als je flink misselijk bent en weeën had in de auto. Hoe ik die auto rit overleefd had is mij nog steeds een vraag..
It was a hell of a ride
Nou dat kan je wel zeggen ja, al spugend in de auto met een flinke weeën storm. Wat achteraf gezien niet zo gek is, want in de tijd dat we van huis weg reden naar het ziekenhuis ben ik van 5cm naar 10 cm ontsluiting gegaan in een hele korte tijd. Vandaar de weeën storm. Zelf hadden wij eerst niet door dat het een weeën storm was (hallo nieuwe ouders, dit allemaal was voor ons onbekend terrein).
En zo liep ik eerst het halve ziekenhuis al puffend en gillend door. De weeën kwamen veel te snel om op te kunnen vangen. Bij aankomst werd ik eerst even gecheckt op hoeveel ontsluiting ik had. Wow al 10 cm! Shit, ik mocht gelijk geen pijnbestrijding meer hebben omdat ik tever heen was en ze wel verwacht hadden dat de baby zich snel zou melden omdat de ontsluitingsfase ook al zo snel ging. Maar niets is minder waar… To be continued..
