Droombevalling, zeker een echte nachtmerrie

Mijn vader en mijn overbuurman. (Naja die van m’n ouders) zijn hun hele leven al buren. Mijn overburen voelen bijna als familie. Toen ik daar vertelde dat ik zwanger was zei de buurman, die komt op 15 maart, mijn 65ste verjaardag. 

Toen ik op zijn 65ste verjaardag daar een taartje zat te eten zei iedereen, die baby komt nog lang niet, je zit hier zo rustig. ‘S avonds had ik de laatste bijeenkomst van mijn pufclub. Toen ze vroegen hoe ik me voelde vertelde ik dat ik het gevoel had dat ik enorm ongesteld moest worden. Wat doe je hier dan vroeg de cursusleidster. Dat gaat vanavond nog beginnen. Tja wist ik veel, ik was nog nooit bevallen en geen idee wat ik moest voelen. 

Thuis aangekomen het aan mijn man verteld die er wel om moest lachen. En jawel hoor om 23:50 braken mijn vliezen. Had de leidster toch gelijk. Dus in mijn geweldige vent wakker gemaakt en gezegd, je wordt bijna papa. Ja sectie, weet ik toch. Euhm. Schatje, als in binnen 24 uur, m’n vliezen zijn gebroken. Ooh echt! Wat moet ik doen, tja niets tot de weeën beginnen. Oh, zegt ie, waarom maak je me wakker dan. Tot zover dus samen zwanger 😂. 

Om half 1 begonnen de weeën al. Dus terwijl meneer lekker lag te snurken, was ik aan het puffen. Om half drie werden ze toch regelmatig en serieus dus de verloskundige maar gebeld. Vent weer wakker gemaakt en wederom draaide hij zich lekker om. Op het moment dat de verloskundige  aanbelde, kwam hij z’n bed uit. 2 cm ontsluiting. Ik was trots op mezelf. Ze zou om 7 uur terug komen. En ik moest proberen te slapen, lekker douchen en het hele riedeltje wat je nog meer moet toen tijdens de weeen. M’n lieverd was wakker en had last van nesteldrang, ging pannenkoeken bakken, stofzuigen enz. Om zeven uur de vk er weer en tot mijn grote verrassing, nog steeds 2 cm. 

Er zou die ochtend een vk in opleiding meelopen. Een herintreder, of die mee mocht. Nou prima, iedereen moet het leren dachten we. Om 10:00 waren ze er, nou leren moest ze nog. Toucheren lukte haar niet en was extreem pijnlijk. Daarna werd ik extra gestript, super naar en bemoeide ze zich met het plan. Ze probeerde de vk te overrulen waardoor ik het gevoel kreeg dat ze haar eigen plan trok. Aangezien ik nog steeds maar krap aan 3 cm ontsluiting had vond de vk dat het tijd werd om naar het ziekenhuis te gaan voor weeenopwekkers. Daar was de vk in opleiding het niet mee eens. Een eerste baby mocht best lang duren. En 10 uur over een kleine 3 cm vond ze niet gek. Gelukkig nam de vk wel mee in haar gedachten dat ik hg had tijdens de zwangerschap en wellicht net iets minder krachten had dan een andere bevallende vrouw. Afgesproken dat ze rond 14:00 weer terug zouden komen. 

En om 14:00 werd ik weer getoucheerd door m’n vriendin. De vk in opleiding. Nooou zei ze, een krappe 4 cm. Met weinig weeen werd het ziekenhuis gebeld, tas gepakt, helaas daar ging mijn droom van fijne thuis bevalling. Op naar het ziekenhuis. 

Het ziekenhuis is een half uur rijden. Een beetje puffen, tot de auto begon te stotteren, de auto hield ermee op. Op 10 m’n afstand van het ziekenhuis stonden we stil bij een tankstation. M’n man bleef gelukkig heel rustig. Ik kom wel janken. Hij heeft wat te eten en drinken gehaald. Over de vluchtstrook de eerste afslag genomen en toen binnendoor naar het ziekenhuis. Wat was ik blij toen we daar waren. En wat wat ik teleurgesteld toen de vk daar zei dat ik een krappe 3 cm had ipv vier.