2 jaar geleden
Die bevallingsfoto's
Toch een dingetje...
En eindelijk kan ik de bevallingsfoto's bekijken. Na tien weken... Iets wat ik altijd uitstel, want ik ben zo'n emo-moeke die haar baby klein wil houden vanaf dat hij geboren is. Die één week na de geboorte immens verdriet voelt, want nu gaat die frummel alleen maar groter worden. Die gedachten hebben me 2x in een postnatale depressie geduwd, want wat moet ik met een peuter of kleuter? Maar nu voelt het anders. Het voelt nog steeds als afscheid nemen, want neen, geen volgende baby meer. Laat de volgende wonderkindjes en regenboogbaby's maar voor mensen die nog kamertjes te vullen hebben. Hoewel ik nog plaats heb voor minstens 5 kinderen in m'n hart. Maar nu weet ik wel wat ik moet met een peuter en een kleuter en weet ik dat die schattige babyfase vervangen wordt voor klungelige peuters die schattig hun wil doordrijven of kleuters waar je de grappigste gesprekjes mee kan voeren. Maar af en toe gun ik het mezelf om triest te zijn of met weemoed terug te kijken, want forever een babymama hier...