Derde wonder

Al een tijd lang voelde ik me niet lekker; duizelig, erg moe, trillerig, gewoon anders dan anders. Op een gegeven moment kon ik geen eens meer een rondje door de stad lopen en toen zei mijn man opeens: "ik ga een zwangerschapstest kopen." En ja hoor; twee duidelijke strepen. Ongelofelijk en heel bizar. De volgende dag vierden we onze zoon zijn derde verjaardag, een hele gezellige dag maar onze gedachten waren totaal ergens anders. Die maandag konden we gelukkig meteen bij de verloskundige terecht. Nog steeds was het allemaal heel onwerkelijk. Er kon meteen de volgende dag een echo gemaakt worden. Er kwam op het scherm een huis mini-mensje tevoorschijn dat al 13 weken in mijn buik zat. Heel bijzonder.

Omdat onze zoon erg groot was bij de geboorte werd dit kindje extra in de gaten gehouden door middel van groei echo's en een suikertest. We kregen ook te horen dat onze zoon tijdens de bevalling had vast gezeten met zijn schouders. Deze informatie was achter gehouden door het ziekenhuis en als ik nu niet zwanger was geweest hadden we het dus nooit geweten. Het verklaard wel waarom onze zoon nooit wilde liggen en veel huilde, waarschijnlijk had hij last van zijn schouders gehad en daar hadden we dus iets aan kunnen doen. Niet leuk en we hebben dan ook een klacht ingediend bij het ziekenhuis. Hierdoor wil de verloskundige me op medische indicatie laten bevallen in het ziekenhuis maar dan wel met onze eigen verloskundige.

Gelukkig groeide ons meisje precies volgens schema en was ze heel gemiddeld. We zijn best zenuwachtig voor de bevalling zeker na de nare ervaringen van de vorige keer. Ook bij onze oudste dochter vonden we het ziekenhuis nou niet bepaald prettig.

Deze zwangerschap verloopt overigens heel goed, bijna geen kwaaltjes en ik voel me erg fit. Met 36 weken gaan we zelfs nog een week op vakantie en dat was heel ontspannen.

Op een maandag in september bracht ik 's morgens onze oudste dochter naar school en voelde wel een beetje een zwaar gevoel onder in mijn buik. Mijn man ging met onze zoon boodschappen doen. Eerst zou ik nog mee, maar bedacht me toch omdat ik wat krampjes voelde. Lekker op de bank mijn boekje uitgelezen en voelde wat gerommel in mijn buik. Ik ben de honden gaan uitlaten, maar op de helft van het rondje ben ik naar huis gegaan. Eenmaal thuis was het tijd om onze dochter van school te halen. Mijn man zei: "Hou jij maar eens in de gaten op de klok hoe vaak je eigenlijk kramp hebt."

Ik had wel steeds vaker kramp maar helemaal niet erg of hinderlijk. Het bleek alleen wel om de vijf minuten dus om 12.20 uur de verloskundige gebeld en vertelde haar dat ik wel kramp had maar niet zo goed wist wat ik ermee aan moest en twijfelde of het wel echte weeen waren. De verloskundige zou uiterlijk drie kwartier later bij ons huis zijn. Ineens werden de krampen heftiger. Instinctief pakte ik snel een tasje voor onze twee kinderen in en vroeg mijn man onze zoon naar opa en oma te brengen. Ondertussen werden de weeen erger dus vriendinnetje gebeld of ze kon meerijden naar school. Haar moeder zou om 13.00 uur bij ons zijn. Mijn man en zoon wilden net weg gaan toen ik ineens zei: "Neem Merel ook meteen maar mee want het is nu toch echt wel begonnen."

Mijn ouders waren op vakantie in Frankrijk dus hun nog even gebeld om te ze zeggen dat de bevalling begonnen was maar dat ik het niet zeker wist. Daarna ging het heel snel. De hele tijd rond gelopen in huis en zo waren de weeeen goed op te vangen. Tot 13.00uur, toen hield ik het niet meer. Eerst mijn man gebeld en die was op weg naar huis, toen de verloskundige gebeld en zij kwam net de straat in rijden. Snel met zijn allen naar boven om te kijken hoe veel centimeter ontsluiting ik ha, dat bleek al 8 cm te zijn. Ook had ik al lichte persdrang. De verloskundige ging snel alle spullen klaar zetten, want we hadden geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan. Vervolgens mocht ik al heel snel gaan persen. Dat was erg heftig, maar na 12 minuten was onze dochter er al. Ze kon eerder geboren worden, maar de persweeën moesten weggezucht worden omdat onze zoon met zijn schouders vast had gezeten en dat wilde de verloskundige nu voor komen. Een top verloskundige overigens die heel professioneel handelde.

Een thuisbevalling, dat was wel het laatste wat we hadden verwacht. Om 15.15 uur kon mijn man onze dochter van school halen en toen was haar zusje al geboren.

Wat een hele mooie, bijzondere bevalling. Zo goed te doen zonder al te veel pijn, een ontzettend mooie ervaring. Blij en overdonderd, super trots. En heel gelukkig dat we een bevalling op deze manier hebben mogen meemaken. Zo kan het dus ook, na twee niet al te leuke bevallingen nu als toetje een super bevalling.

Voor de derde keer een heel bijzonder wonder. Een aantal jaren eerder had de gynaecoloog gezegd dat we niet op de natuurlijke manier zwanger zouden kunnen worden.