Deel 2, een lange bevalling

het is al 5 oktober en inmiddels ben ik 37+4 dagen. Overdag was het redelijk rustig, waardoor we nog gauw kaarten hebben gekocht voor de taptoe bij ons in het dorp. Savonds gezellig naar de taptoe geweest en op het bankje begon ik weer wat harde buiken te krijgen. Na de taptoe zijn we nog even meegegaan met mijn schoonouders en hebben we nog wat gedronken. Op den duur zei ik tegen mijn man dat we maar beter naar huis konden, want ik begon mij minder te voelen.

Zondag 6 oktober 2019

We waren rond 00u00 thuis en ik meende alweer dat ik weeën kreeg. Na zoveel ervaring weet ik nu precies het verschil tussen een harde buik en een wee. Mijn man is op bed gegaan. 'het zal wel weer afzakken ' of het idee 'dan heb ik nog wat slaap gehad'. Ik ben maar in bad gegaan om ontspanning te zoeken, maar al snel raakte ik in een weeën storm. Ik probeerde ze weg te puffen, maar had enorm veel pijn. Na heel vaak schreeuwen en roepen werd Jelle eindelijk wakker. Het was 02.00 uur en Jelle belde de verloskundige. Om 02.30 was de verloskundige er. Ze heeft het UMCG gebeld en daar zijn we heen gereden. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis willen ze mij een infuus inbrengen voor de antibiotica die ik nodig heb ivm de GBS bacterie. 3 verplegers prikten, maar konden niet juist prikken, omdat ik heel veel vocht vasthield. Ondertussen werd ik duizelig door de het vele prikken en de spanning. Uiteindelijk kwam er een anesthesist aan die in één keer goed prikte en het infuus zat na een uur. De weeën zakten weer af en rond 9uur zijn mijn vliezen gebroken.

En jahoor, na het breken van de vliezen krijg ik heftige weeën. Ik begon in de loop van de ochtend ook rugweeen te krijgen. Die waren heel vervelend!

Om 12.00 zit ik op 7-8cm. Nog net geen 10!

Doordat de bevalling al lang aan de gang is besluiten ze om nog een 3e dosis antibiotica te geven om 13u50. De vervelende laatste uren houd ik voor mijzelf.

Uiteindelijk is om 17u08 Lotte geboren met een gewicht van 3090 gram en 53 cm! Ze reageerde niet op prikkels, waardoor de navelstreng snel werd doorgeknipt. Gelijk is Lotte meegenomen door de arts en moest ze een aantal keer wat zuurstof toegediend krijgen. En daar kwam haar huiltje waar we op zaten te wachten.

Lotte heeft een slechte start gehad en werd geel in het ziekenhuis. Ze heeft nog 48 uur onder een lamp gelegen. De artsen wisten niet of dit te maken had met de GBS of dat het 'normaal' was, heel veel kindjes worden geel. Gelukkig was dit het laatste. Na 5 intense dagen in het ziekenhuis mochten we op 11 oktober (mijn verjaardag) eindelijk met z'n 3en naar huis.

En nu hebben we een prachtig meisje die het heel goed doet en inmiddels alweer bijna 10 maandjes is!