De zwangerschap & bevalling van Fay

Valentijnsdag 2016 hield ik een positieve zwangerschaptest in mijn handen. Ik deed de test stiekem in de badkamer. Liet de test daar op de wasbak liggen. Ging snel weer terug in bed liggen en wachten tot vriendlief wakker werd en zich zou klaar maken voor de voetbal. Het duurde geloof ik 10 minuten, maar voor mijn gevoel een uur of 2.

Mega zenuwachtig lag ik te wachten. We hadden het er al een aantal keer overgehad en hadden in oktober/november samen besloten dat ik de anticonceptie niet meer zou gebruiken. Toch was ik bang voor zijn reactie dat het nu echt zo ver was. Ik was mezelf ook kapot geschrokken dat er al 2 streepjes stonden op de test.

Hij was super blij! Maar we kregen spontaan allebij (gezonde) twijfels haha. Konden we dit wel? Waren we er echt klaar voor? Gelukkig mocht ik al na een week of 2 langs komen bij de verloskundige. Voor de opa's en oma's hadden we survival tasjes gemaakt. Met oordopjes, een speentje en een flesje alcohol haha. Ook hadden we een leuke foto gemaakt met onze schoenen en babyschoentjes en de tekst dat er eind oktober een baby komt.

Bij de verloskundige was alles goed en bleek ik al 12 weken te zijn ipv de verwachte 9 weken. Het werd dus begin oktober. Dat was fijn, gewoon al 3 weken verder zijn dan gedacht!

We gingen nog een laatste keer samen op vakantie naar een adults only resort op ibiza om te genieten van onze tijd samen voordat het kleine meisje zou komen. Hier werd ik ten huwelijk gevraagd! De zwangerschap verliep goed, aan het einde kreeg ik was last van mijn bekken maar gelukkig niet te extreem.

Woensdag 14 september, ik ben 38 weken, was ik lekker met mijn moeder op de fiets (elektrisch hoor, dat wel) naar het strand. Er was een hitte golf en we zaten lekker vroeg al bij een strandtent smoothies te drinken. Rond de lunch was ik weer thuis en was ik toch wel wat moe en ben ik op de bank gaan liggen. Ik werd een paar wakker omdat ik dacht naar de wc te moeten, maar elke keer voor niks. Vriendlief kwam thuis van werk en we zouden gaan eten op het strand, want zolang het nog kon wilde we zoveel mogelijk samen uiteten etc. Hij moest nog even iets afmaken boven voor werk en omkleden, ik kreeg ondertussen serieus pijn en begon te vermoedde dat de weeën waren begonnen. Ik kreeg er opvliegers van met die temperaturen en besloot buiten op de tuinbank te gaan liggen en de weeëntimer app te openen. In een uur tijd gingen de weeën van om de 10minuten naar om de 6 minuten. Vriendlief kwam naar benede en vroeg of we nog weggingen. Ik bezorgde hem een hartverzakking door te zeggen; ik denk dat we maar thuis moeten blijven, ik denk dat de bevalling begonnen is! Het is maar goed dat hij in de deurpost stond, want die had hij nodig om zich aan vast te houden haha.

Hij belde de verloskundige, die zou er over een uurtje zijn. Hij ging snel de tas pakken met spullen en wat te eten halen, want hij zag zich al de hele nacht in het ziekenhuis zitten zonder eten (echt een mannengedachte haha). De weeën werden wat sterker en ik verplaatste van de tuin naar de slaapkamer. De verloskundige kwam rond 8uur langs en ik zat al tussen de 2 en 3 cm. Fijn! Ze zou rond 10/11uur nog een keer komen en dan zouden we beslissen of we al naar het ziekenhuis mochten. Terwijl ze al deze info op haar Ipad stond in te vullen kwamen de weeën ineens elke 3 minuten en werden ze een stuk heftiger. Daarom mochten we toch alvast richting ziekenhuis en zij zou daar dan om 10/11uur heen komen. Ik ben achteraf zo blij dat we toch alvast mochten. Want ik vond het nu al niet zo prettig in de auto met weeën, laat staan als ze nog heftiger en dichter op elkaar zaten.

In mijn bevalplan stond dat ik graag in bad wilde bevallen. We werden dus netjes naar een kamer met bad geleid. Maar bij binnen komst moest ik er echt niet aan denken. Het was 9uur in de avond en nog steeds bijna 30 graden buiten. Het idee dat ik in een warm bad moest gaan zitten.. pfff. Het zweet brak me spontaan uit. De assisterende kraamzorg begreep het wel en vroeg of ik anders de douche wilde gebruiken. Waarom niet dacht ik, en het voelde best oke. Tot dat er een wee kwam. Pfff ik wist niet hoe snel ik er weer onder vandaan moest komen. De weeën verplaaste zich naar mijn rug en ik wist niet waar ik het zoeken moest. De kraamzorg liet vriendlief zien hoe hij door op bepaalde punten in mijn rug te duwen een beetje van de pijn weg kon halen, dat was echt heel fijn! Iets na 10uur kwam de verloskundige binnen. Ik was best wel bang om te weten hoever de ontsluiting was. Ik vond de weeën zo onwijs heftig op dit moment. En je weet dat het toch wel vaak 24uur duurt. Het idee dat ik dit nog moest doen tot de volgense dag benauwde me onwijs. En ik had dan ook voor mezelf besloten dat ik pijnstilling wilde als ik niet over die 5cm heen zou zitten. Ondanks dat ik in mn bevalplan had staan dat ik dit eigenlijk niet wilde. Gelukkig zei ze dat ik al op 7 cm zat! Wat een fijn gevoel was dat!

Ik lag op mijn zij, want dan kon ik beter de weeën opvangen en vriendlief kon goed duwen op mijn rug. Rond half12 savonds kreeg ik persdrang. Ik zei dit tegen de verloskundige en ze zei doe maar mee dan. En ik dacht alleen maar HUH!? Moet je niet checken of ik al op 10 cm zit? Na 2 of 3 persweeën moest ik van haar op mijn rug gaan liggen en ging ze kijken hoever is zat, gelukkig zat ik inderdaad op 10cm. 

Ik kwam helemaal in een bubbel terecht, en tussen het persen viel ik nog net niet in slaap. Achteraf kreeg ik te horen dat ze bijna nog nooit iemand zo rustig hebben gezien tussen het persen in. Voor mezelf voelde het helemaal niet zo, in mijn hoofd was het super druk en was ik aan het schelden over de hoeveelheid pijn. Iedereen om me heen dacht dat ik de hele bevalling al heel rustig en relaxed was, maar zo heb ik het dus nie ervaren.

Na een goed halfuur persen was daar onze mooie dochter Fay! Om 00.08. Wat een gelukzalig gevoel is dat! Echt zo fijn!

De placenta kwam redelijk oké los en eruit. We belde onze ouders en ze kwam ook nog even kijken. De kraamzorg regelde dat we in het ziekenhuis in het kraamhotel mochten blijven slapen. Dat was echt heel fijn, daardoor hoefden we niet om 3uur snachts alleen met een baby naar huis. Ik en de baby werden elke 3 uur gecontroleerd. Heel erg fijn in die eerste nacht!

Hoe het daarna allemaal ging zal ik vertellen in een volgende blog. Want onze roze wolk werd ineens verstoord!

Liefs, Patty