De versie

Op maandag 13 december moesten we ons melden op de triage voor een versie (draaipoging) omdat onze baby in stuit lag. Ik vond het mega spannend. Ik had filmpjes gezien en ervaringen gelezen maar daar werd ik eigenlijk alleen maar zenuwachtiger van.

Ivo en ik reden apart omdat ivo daarna zou gaan werken. Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats van het ziekenhuis en liep naar Ivo. Daarbij liep ik over een stukje plantsoen om een stukje af te snijden. Dat had ik beter niet kunnen doen, want ik ging hard door mijn enkel en dus op de parkeerplaats van het ziekenhuis viel ik om en kwam daarbij op m'n zij terecht. 

Vandaag geen versie maar het buiktrauma protocol werd in werking gezet. Ik werd voor 5 uur lang aan de ctg gelegd en er werd een echo gemaakt. Gelukkig alles in orde, en er werd nog maar eens bevestigd dat het toch echt (weer) een jongetje was. De versie werd met een dag verplaatst.

Op dinsdag 14 december mochten we komen voor de versie. Ik was gespannen en had het idee dat het niet zou gaan lukken. Inmiddels was ik al 37+1 en wisten we dat onze baby wederom niet klein zou zijn. Ik kreeg een infuus en moest het eerste uur aan de ctg, alles zag er goed uit. Dus de verloskundige kwam binnen ik kreeg een raar middeltje waar ik mezelf heel zenuwachtig van ging voelen en de verloskundige begon... het was mega intens, het voelde alsof je darmen geperforeerd werden en je maag door je keel naar boven komt. Maar... het lukte!! Na de versie voelde mezelf helemaal prima en de baby deed het nogsteeds goed, dus wij waren blij!

De baby was gedraaid, nu wachten op het begin van de natuurlijke bevalling!