De uiteindelijke bevalling

In de vorige blog valt te lezen dat ik om 3.30 uur 4 cm ontsluiting had en dat de verloskundige aangaf dat ze in de ochtend weer terug zou komen.

De pijn bleef, na de check, aanhouden en ik wist me geen raad meer. De verpleegkundige vroeg me of ik onder de douche wilde, maar ik gaf aan niet te weten wat ik wilde. Hierop besloot ze eerst om me in bed te laten liggen. Ze had alleen al snel door dat dit niet werkte en heeft me toch onder de douche gezet. Dit werkte erg ontspannend. Mijn man was nu gelukkig ook bij me en samen gingen we dit aan. Het bleek dat ik zo ontspannen raakte dat ik mijn vliezen voelde breken onder de douche. Ik gaf bij mijn man aan dat hij wel aan de bel kon trekken, omdat ik het voelde stromen. Omdat ik onder de douche zat, konden ze niet checken of het ook echt klopte. 

Toen ik onder de douche vandaan kwam, ging alles enorm snel. Ik had erg veel pijn en dit bleef constant aanhouden. Precieze tijden weet ik niet meer, maar wat ik wel weet is dat ik de verloskundige van de nacht niet meer gezien heb. In de ochtend kwam er een andere verloskundige aan mijn bed, met een ander verpleegkundige. Zij kwamen rond 7.00 uur aan mijn bed en op dat moment was al duidelijk dat zij de kamer niet meer zouden verlaten. Ik had enorme persdrang, waarvan ik dacht dat ik gewoon enorm nodig naar de toilet moest. Toen de verloskundige een inwendig onderzoek deed, bleek ik op dat moment 9 cm te hebben. Ook al was de drang zo groot, ik mocht nog niet persen, het laatste randje moest nog weg. Op dat moment drong ook pas echt tot me door dat ik aan het bevallen was. Ik vroeg nog naar medicatie, want ik wilde graag het morfine pompje, hiervoor was het helaas al te laat. Op eigen kracht zou en moest onze dochter geboren gaan worden.

Uiteindelijk mocht ik vrij snel, na wat weeën weg gepuft te hebben, beginnen met persen. Het bleek dat onze dochter niet goed voor het geboortekanaal lag, waardoor ze moeite had er uit te komen. Om meer ruimte te maken, hebben ze mijn blaas nog leeggehaald. Uiteindelijk bleek dat onze dochter het wat moeilijk kreeg en moest ik enkele weeën weg puffen, zodat zij kon bijkomen. Mijn weeën kwamen ook gelijk achter elkaar en ik kon geen minuut bijkomen, voordat de volgende wee zich aandiende. Toch moest onze dochter nu wel snel gaan komen. De verloskundige gaf aan dat ze anders ging knippen. Ik gaf aan dat ze op dat moment alles mocht doen, zodat onze dochter geboren kon worden. Op het moment dat de verloskundige al klaar stond met de schaar, lukte het me toch op eigen kracht om goed te persen. Hierdoor was de knip, gelukkig, niet meer nodig. Het hoofdje werd geboren en het bleek dat onze dochter een sterrenkijker was en de navelstreng een keer om haar nek had zitten. Dit kon gelukkig snel verholpen worden. Toen ze volledig geboren was, bleek ook nog dat ze in het vruchtwater had gepoept. Maar daar was ze dan, onze Tess! Na een kleine stimulering, is ze helemaal gezond geboren. 

En toen begon het moederschap opeens.. Hierover kunnen jullie meer lezen in een volgende blog.