De Spoed Keizersnede 2/2

Jullie hebben iets langer op het vervolg moeten wachten dan mijn bedoeling was.
Bij het schrijven van de blog is net de zomervakantie ten einde.

Ik was bezig met mijn verhaal over de keizersnede. Ik krijg een spoed keizersnede omdat mijn vliezen gebroken zijn, de weeën begonnen en ik bijna 5cm opening heb.
Vaginaal bevallen is geen optie, de reden hiervoor is te lezen in deel 1.

Ik zie altijd op tegen narcoses. Hoeveel ik er ook al gehad heb, het gevoel went nooit.
Wel weet ik steeds beter hoe ik het fijnste onder narcose ga. Ik reageer heftig op de spierverslapper, als deze te snel wordt toegediend word ik daar duizelig van.

Bij de curettage een jaar eerder ging ik met alleen het slaapmiddel onder narcose en dat was een fijnere ervaring.

Ik heb ook eens gehad dat ik het gevoel had te stikken bij het onder narcose gaan.

Ik bespreek mijn angsten en ervaringen altijd met de anesthesist, zodat ze er van weten en er op in kunnen spelen.
Ook wil ik weten wanneer het middel komt. Dit is me eenmaal niet verteld en sindsdien vertrouw ik het niet meer in de operatiekamer.
Voor ik onder narcose gebracht word heb ik dan ook al meerdere keren gezegd: Nog niks doen he! Eerst aangeven.

Dan is het zover, het operatieteam is er klaar voor, alle verplichte handelingen zijn uitgevoerd, tijd om onder narcose te gaan.
Het voelt wederom niet fijn, maar ik ervaar geen vreemde dingen bij het onder narcose gaan.

Ik weet al dat als ik wakker word mijn man Jelle bij ons kindje zal zijn.
Meestal wil ik graag dat hij zo snel mogelijk bij mij is en staat dit ook aangegeven in het dossier. Maar nu gaat ons kindje voor, daar is hij nodig. Voor die ene keer wil ik wel alleen wakker worden.

Zodra ik onder narcose ben mag Jelle de operatiekamer weer in. Ik vind dit echt zo dapper van hem!
Hij is eerder bij een keizersnede geweest, een geplande met ruggenprik van zijn (bijna) middelste zoon. Maar wanneer je vrouw onder narcose is, je kindje prematuur en ook onder narcose geboren gaat worden, dat is toch wel andere koek.

In de dagen na de keizersnede hoor ik hoe het gegaan is, waardoor ik dit verhaal kan typen.

De keizersnede verloopt zonder complicaties. Als ze ons kindje ophouden om aan Jelle te laten zien plast die over mij heen. Hierdoor staat er in het 'eerste jaar boek' van ons kindje bij de vraag 'Wat deed je als eerste na je geboorte?' 'Over Mama heen plassen'.

Maar daar is hij dan, ons zoontje Joah! Geboren om 05:39 op een mooie dag in juli.

De keizersnede verloopt zo voorspoedig dat er zelfs ruimte is voor Jelle om de navelstreng door te mogen knippen. Er was van te voren gezegd dat dit niet mogelijk zou zijn door de narcose. Wat een meevaller.

En dan snel naar de opvangkamer, Jelle gaat mee. Joah krijgt zuurstof om de narcose uit zijn lijfje te halen. En al snel wordt hij wakker.

We hebben de wens om de vernix te laten zitten. Dit is doorgesproken, maar in de hectiek zijn ze dit vergeten. Als ze Joah willen gaan schoonmaken is Jelle zo alert het zorgpersoneel hierop te wijzen.

Wanneer Joah stabiel is gaan ze naar de medium care.

Ondertussen wordt ik nog gesteriliseerd omdat zwanger worden sterk wordt afgeraden. Wanneer ik ook klaar ben ga ik naar de recovery.

De medium care afdeling is nieuw voor Jelle en hij weet niet zo goed wat er verwacht wordt.
Hij mag Joah zijn eerste flesje geven. Omdat Joah prematuur is, gebeurt dit op zijn zij. De verpleging is verbaasd over hoe rustig Joah drinkt zonder te verslikken. Dit is uitzonderlijk voor een prematuur.
En dan gaan ze buidelen, heel lang buidelen.

De gordijnen rond ze zijn gesloten en Jelle dommelt wat weg.

Op een gegeven moment komt een verpleegster kijken of het nog goed gaat. Jelle geeft aan wel even de benen te willen strekken en honger te krijgen. Hij heeft nog geen ontbijt op en is heel de nacht wakker geweest.
Maar wat moet hij dan met Joah doen? Voor zijn andere zoons moest hij gelijk zorgen, die lagen niet in het ziekenhuis.

De verpleegster legt uit dat Joah in het ziekenhuis ligt en dat het medische team voor hem zorgt. Samen leggen ze Joah terug in zijn bedje.

Jelle vindt weggaan zonder Joah vreemd en vraagt nogmaals of hij Joah moet achterlaten of meenemen in zijn bedje. Joah mag op de medium care blijven.

Joah heeft wat onderzoeken gehad voor de antistolling, deze waarde is gelukkig snel genoeg bij hem gedaald en er zijn geen bloedingen ontstaan.

Hij heeft een glucose infuus en een sonde omdat alle en hele voedingen drinken wat te zwaar voor hem is.

Hij ligt aan de monitor voor zijn hartslag, ademhaling en saturatie.

Door de narcose weet ik eigenlijk niet meer of ik eerst Jelle alleen heb gezien na het wakker worden of dat hij gelijk met Joah kwam. Want rond 12 uur was het dan zo ver; Eindelijk kan ik mijn zoontje ontmoeten.

Ik ben nog suf van de narcose en van onze ontmoeting kan ik me niet meer zoveel herinneren.

Ik weet nog wel dat ik na 2 dagen denk ik gevraagd heb of ze Joah zo voor mij beet konden houden dat ik zijn gezichtje kon zien. Ik verdraag na een narcose mijn bril niet goed en Joah werd steeds zo snel bij me gelegd dat ik alleen zijn mutsje goed heb kunnen bekijken.

In de middag bellen we onze moeders en mijn oma om te vertellen dat Joah is geboren.
We zeggen ook eerlijk dat we nog niet weten wanneer ze op kraamvisite kunnen komen.

's Avonds met bed en al naar de medium care ben gegaan om daar met Joah te buidelen. Ik wilde hem zo graag weer zien en vasthouden.

De medium care had dit niet verwacht en had wat voor mij gemaakt: een foto uitgeprint met een lief verhaaltje.
Die foto heeft de hele opname op mijn kamer gehangen, zo lief.

Ik las van anderen die een keizersnede hebben gehad dat ze veel pijn ervaren. Zelf vind ik het nog wel meevallen.

Een dag later piep ik wel anders...........