De roze wolk wordt zwart. Deel 2: paar dagen thuis

Nadat F geboren is worden we naar de kraamsuite gereden. Inmiddels is iedereen op de hoogte dat F geboren is.

Niet veel later staat de kamer vol met lieve familie en vrienden om onze kleine trots te bewonderen. De verpleegkundige komt binnen en geeft aan dat F de eerste 24 uur enkel door ons vastgehouden mag worden omdat ze een hersenschudding heeft door de vacuümpomp. 

F krijgt elke 4 uur paracetamol als pijnstilling en er wordt elke 3 uur een bloedsuiker geprikt in verband met haar gewicht. Haar bloedsuiker blijft goed. Gelukkig na de medicatie via het infuus stopt het hevige bloeden. Mijn rode bloedlichamen zitten op de grens dus ik hoef gelukkig geen bloedtransfusie. 

S en ik besluiten dat hij lekker thuis gaat slapen. Er moet toch iemand fit zijn als we thuiskomen de volgende dag. Afgesproken dat S rond 08:00 weer in het ziekenhuis komt. De kinderarts en de gynaecoloog geven groen licht, dus hup naar huis. Best spannend. Een humpie in zo'n grote maxi cosi.

Ik had afgesproken met mijn ouders dat ik graag wilde dat B thuis zou zijn als wij thuis kwamen. We komen thuis en zetten de maxi cosi op de grond. B neemt een aanloopt, kwispelt en lik het handje van F. Vanaf dat moment zijn het dikke vriendinnen.  

Inmiddels ook de kraamzorg gebeld en al snel wordt er aan de aangebeld. Er komt een wat oudere vrouw binnen en vraagt meteen waarom ik nog niet in me bed lig. Ik geef aan me prima te voelen, maar daar neemt ze geen genoegen mee. Oeps.. als dit de hele week zo gaat. Maar ook mijn moeder geeft aan dat ik niet zo eigenwijs moet zijn en lekker op bed moet gaan liggen. 

Met enige tegenzin ga ik naar boven toe, maar de kraamzorg legt uit waarom ze het doet. Ik sta nog vol van adrenaline en zeg sat ik best de was kan doen, eten kan koken, bezoek kan ontvangen. Maar op hier is de kraamzorg erg duidelijk in. Ik word, samen met F in de watten gelegd. Alles wordt geregeld.  Al moet ik er zelf nog wel erg aan wennen, een vreemde in huis die alles doet. Achteraf went dat best snel en kan ik alleen maar zeggen dat we een topper hadden van de kraamzorg!

De kraamzorg neemt alle tijd voor ons. Ook S wordt goed ondersteunt bij de verzorging van F. Hij kan erg veel vragen stellen, wat hij als heel fijn ervaart. Omdat dit ons eerste kindje is weet ik ook niet wat handig is qua bezoekafspraken. Samen met de kraamzorg komen we eruit.  De visite druppelt binnen, omdat het gisteren zo druk was in het ziekenhuis heeft niet iedereen F goed kunnen bewonderen. De 24 uur zijn ook voorbij, dus lekker knuffelen met iedereen. Flesjes worden gegeven en iedereen geniet van F. Het valt me wel op dat F ontzettend veel huilt en alles behalve een blije baby is. De kraamzorg stelt me gerust en geeft aan dat het door de vacuüm bevalling komt. 

S is zo aan het genieten van F. Zo mooi is dat om te zien. De 3 daaropvolgende dagen gaan goed, ik word steeds wat mobieler dus dat is fijn.  Ik mag elke dag een beetje uit bed komen. Ik merk wel dat ik lichamelijk een hoop heb ingeleverd, maar ach ik heb een prachtige dochter. Dus het maakt me niets uit. 

Inmiddels is het donderdag en zowel overdag als de nachten zijn wel prima te doen. De kraamtranen zijn aangekomen en de adrenaline ebt langzaam weg. Wow wat is dit vermoeiend en wat kan een mens bleek zien zeg. Mijn eerste ontmoeting met de spiegel was geen goede. Omdat S vrijdag moet werken geef ik de huissleutel aan de kraamzorg zodat ik niet naar beneden hoef om de deur open te doen. 

S gaat vrijdagochtend naar zijn werk, geeft F nog een fles en legt haar weer bij mij neer. S is nog geen half uur op zijn werk en ik krijg onwijs veel pijn in me buik, steken. De buikpijn valt in het niets met de bevalling. Ik voel dat het niet goed is en ik bel S op. Ik vraag of hij asjeblieft naar huis wil komen, want het gaat niet goed....

S komt thuis en samen kijken we of de buikpijn wat afzakt. Onwetend vragen we aan elkaar wie we moeten bellen.. De huisarts of de verloskundige.  Aangezien de buikpijn alleen maar erger wordt besluiten we de verloskundige te bellen. Eerst nog even verontschuldigd dat we haar om 07:00 bellen. Maar de verloskundige hoort mij de pijn wegpuffen en springt in de auto. 15 minuten later gaat de bel...