de razendsnelle bevalling van Fenna

30 november,

Ondertussen 39 weken zwanger.

Ik ben gestript bij de verloskundige, ik had ondertussen 2 cm ontsluiting. Ik had die avond flink last van mijn buik. Regelmatige voorweeen die elkaar opvolgde en daarna ook weer weg zakte. Zo ging ik de nacht in. Door de zenuwen heb ik die nacht erg weinig geslapen. Zou dit het begin zijn?

1 december:

In de ochtend waren de weeen weer weggezakt. Dit ging de hele dag zo door. Het kwam en het ging ook weer weg. Die avond werd het weer erger en gingen we de weeen timen. Een tijdje lang kwamen ze om de.5 minuten en hielden ook minimaal 1 minuut aan. Daarna zakte het ook weer weg. Die nacht ook weer erg slecht geslapen.

2 december.

Het zelde verhaal als die dag ervoor. Die avond was ik het zat. Mijn lijf werd moe en ik werd gek van de pijn die ondertussen al 2 dagen aan hield. Ik besloot de verloskundige te bellen om te vragen of ze iets voor mij konden doen. Ze gaf aan dat dit nog wel een paar dagen kon duren en dat ik zelfs nog over de 40 weken zwangerschap zou kunnen met deze voorweeen. De moed zakte mij in de schoenen. Ik kreeg het aanbod om een nachtje in het ziekenhuis te komen slapen en daar slaapmedicatie te krijgen en de volgende dag weer naar huis. Dit wilde ik wel graag, want ik had al 2 dagen erg slecht geslapen. De verloskundige had het ziekenhuis gebeld en zou rond 22:00uur terug gebeld worden en dan zouden we te horen krijgen of er plek was voor die nacht. Rond 22:00 uur werd ik gebeld dat ik mocht komen. Mijn vriend en ik hebben een tas gepakt voor die nacht en zijn naar het ziekenhuis vertrokken. rond 23:00 uur werd ik aangesloten aan de CTG om te kijken hoe te toestand van de baby was. Alles zag er goed uit, dus ik mocht medicatie gebruiken. ik gaf aan dat ik het gevoel had dat de pijn erger werd. Ze wouden geen risico lopen dat ik versuft onder de medicatie zou gaan bevallen, dus hebben ze naar de ontsluiting gekeken. Dit was nog steeds 2 cm. Dan zal het wel tussen mijn oren hebben gezeten. Rond 00:00 uur medicatie genomen en nog even geplast aangezien ik dit in de nacht niet meer zonder begeleiding zou mogen.

3 december:

Rond 00:30 ging mijn vriend naar huis. Ik probeerde te slapen, maar dit lukte niet door de pijn. 01:07 hoorde ik een harde klap in mijn buik en werd het hele bed nat. Mijn vliezen waren gebroken (hoe toevallig is dat). ik heb snel op de bel gedrukt en er kwam iemand binnen. Ze ging direct bellen of er een plekje was op be bevalkamers. Deze was er en ik werd er direct naartoe gereden. mijn vriend werd gebeld dat de bavalling begonnen was en of hij direct wilde komen. de weeen volgden elkaar heel snel op en de verpleging belde naar de bewaking of ze mijn vriend zo snel mogelijk naar boven wilde begeleiden. binnen een half uur was mijn ontsluiting van 2 naar 10 cm gegaan. de schoudertjes zaten vast dus de noodbel werd ingedrukt voor extra assistentie. de kamer stond binnen no-time vol met verpleging. een verpleegkundige zat boven op mijn bed om mijn dochter er via de buitenkant uit te kunnen duwen. dit was even spannend want ik wist niet wat er aan de hand was. toen ze op mijn buik lag bleek ook de navelstreng nog om haar nekje te zitten waardoor ze erg blauw aan liep. de totale bevalling vanaf het breken van mijn vliezen tot het moment dat mijn wondertje geboren is heeft 51 minuten geduurd. en mijn vriend was helaas te laat.