De onverwachte wending die mijn vierde bevalling bijzonder maakte

Mijn vierde bevalling was totaal anders dan mijn eerdere ervaringen. Waar mijn eerdere bevallingen steeds korter werden – van 7 naar 4 en uiteindelijk 2,5 uur – duurde deze 10 intense uren. Het was een reis waarin ik alles heb geleerd over vertrouwen, loslaten en mijn eigen kracht.

Deze keer had ik me beter voorbereid dan ooit. Ik luisterde talloze podcasts, las boeken, schakelde een doula in en volgde zelfs nog een cursus in week 40. Toen ik bijna 42 weken zwanger was, voelde ik de druk van een mogelijke inleiding. Omdat ik daar minder fijne herinneringen aan had, wilde ik dat koste wat het kost voorkomen. Ik had alles geprobeerd om de bevalling op gang te brengen: homeopathie, frambozenbladthee, moxa-therapie, voetreflex en zelfs mijn 85 jarige oma deed haar energetische werk. De avond dat zij bij me kwam, voelde ik het verschil. Die nacht begon het echt.

Diezelfde ochtend liet ik me overigens strippen, ondanks mijn twijfel. Het voelde als een laatste compromis voordat een medische inleiding zou worden overwogen. Toen ik om 23.00 naar bed ging kon ik niet slapen en ben ik de tassen van de kinderen klaar gaan zetten en de was op gaan ruimen. Om 02.00 belde ik mijn verloskundige toen de weeën regelmatig werden. Ondanks mijn wens om toucheren te vermijden, stemde ik in met een inwendig onderzoek: 4 cm ontsluiting. Dit was nieuw voor mij, omdat eerdere bevallingen pas rond 6 tot 8 cm écht begonnen. We besloten naar het ziekenhuis te gaan.

De bevalkamer met bevalbad richtte ik helemaal in volgens mijn geboorteplan. Mijn affirmatieslinger hing boven me, edelstenen lagen op hun plek, de zoutlamp verspreidde zacht licht, lavendelspray bracht kalmte en op de achtergrond klonk rustgevende muziek. Ik bewoog voortdurend tussen zittend, staand en hangend, en gaf mijn lichaam alle ruimte. Het bad bood ontspanning, maar zodra ik erin zat, vielen de weeën stil. Ik stond dan weer op, vertrouwend op mijn lichaam, en hoopte op een krachtige doorbraak.

Om 07.00 zei mijn verloskundige dat haar grens bereikt was. Ze sprak over weeënopwekkers, iets waar ik absoluut niet aan wilde. In overleg met de tweede lijn besloten we eerst mijn vliezen te breken. Dit voelde als een risico, want de baby bleef veel bewegen, maar ik wist dat dit nodig was.

Met 8 cm ontsluiting bleef het echter stil. Toen het woord ‘gynaecoloog’ viel, kwam er een oerkracht in mij naar boven. Dit was míjn bevalling, en mijn lichaam wist wat te doen. Zonder persweeën, puur op eigen kracht, perste ik. Bij de tweede pers werd er aan de noodbel getrokken: Lenni’s schouder zat vast. In een flits zag ik mezelf op de OK liggen, maar met één laatste allesomvattende krachtinspanning én hulp van mijn verloskundige kwam hij ter wereld.

Een halve lotusbevalling in bad was niet meer mogelijk. Lenni moest direct worden geholpen, en ik verloor veel bloed dus ik moest gaan liggen en kreeg medicatie nadat ik staand in bad was bevallen. Toch kijk ik terug op een intense, krachtige ervaring. Mijn geboorteplan viel deels weg, maar mijn voorbereiding gaf me de regie. Mijn partner Bob en ik waren een onbreekbaar team, en ik ben dankbaar voor het vertrouwen in mijn lichaam.

Lenni kwam precies zoals hij wilde: op zijn tijd, op zijn manier. Een pittige bevalling, maar een die ik nooit zal vergeten.

Hoe was jouw bevalling? Had jij je voorbereid?

Lees ook: Levenslang overbezorgd na IC opname, kinkerkanker en verlies…