De laatste keer thuis met ons tweetjes

Waar ik mijn hele zwangerschap in gedachten had rond 40 weken wel te gaan bevallen, dacht onze kleine man hier heel anders over. De dagen tikten door en ik begon behoorlijk op te raken. 

Met 40 weken was alles goed, maar nog behoorlijk rustig dus werden we naar huis gestuurd na te denken wat te doen als dit nog lang gaat duren. Met de 41 weken controle hebben we een poging tot strippen gedaan. Helaas nog geen ontsluiting en dus afwachten of er toch wat gerommel ontstond. Het bleef rustig en met de 41+3 controle weer een poging tot strippen. Ik bleek 1 cm ontsluiting te hebben maar de baarmoedermond was nog moeilijk te bereiken, dus een halve poging tot strippen was alles wat mogelijk was. 

Ik raakte behoorlijk op en gaf aan wel graag ingeleid te willen worden, het liefst nog vandaag (vrijdag). Door enorme drukte in het ziekenhuis was dit geen optie maar mochten we ons zaterdag om 15:00 melden en toen kreeg ik een ballonnetje. We werden naar huis gestuurd met de instructie ons zondagochtend vroeg te melden, mits er niets gebeurde. Die avond heb ik heerlijk op de bank nog een serie af kunnen kijken en maakten we ons klaar om te gaan slapen.

Ik herinner me nog dat ik de slaap niet kon vatten, maar mijn man wel. Rond 1 uur/half 2 begon het flink te rommelen in mijn buik. Rond half 3 kon ik niet meer rustig blijven liggen en begon ik mijn weeën te timen. Elke 5 tot 7 minuten een wee, met tussenpozen van 2 tot 3 minuten. Ik belde het ziekenhuis en vertelde dat het goed op gang was en dat de weeën vrij consistent waren. Het ballonetje zat er nog steeds, dus mocht ik proberen deze eruit te trekken.

Eenmaal opgehangen deed ik dit, gelijk schoot ie eruit en terug in bed kon ik het liggen niet meer verdragen. Ik heb rond half 4 weer gebeld dat de weeën nu wel erg vlot kwamen (3 in de 10 minuten) sinds het ballonetje eruit was en we mochten rustig aan, zonder haast, die kant op komen. Ik maakte mijn man wakker dat we moesten inpakken. Voor mijn gevoel duurde dit wel een uur, maar toen konden we eindelijk richting het ziekenhuis. De laatste x thuis met ons 2tjes.