We mochten naar huis!

Na mijn bevalling moesten wij nog een nachtje in het ziekenhuis blijven. Dit omdat mijn bloeddruk nog steeds vrij hoog was en ze dit nog even in de gaten wilden houden. Ook kon ik niet zelfstandig naar het toilet dus maakte ik kennis met de katheter. Dit is alles behalve prettig kan ik nu vertellen... Maar toch vond ik het ook wel fijn om nog een nachtje te blijven, aangezien we nog alle hulp konden krijgen met onze kleine die we wilden.

En toen mochten we de volgende dag naar huis, de kraamzorg was al op de hoogte gebracht en mijn moeder was onze kant op gekomen omdat ik niet goed kon lopen en er wel van alles mee naar binnen gebracht moest worden. En natuurlijk vond ik het gewoon fijn dat ik mijn moeder even dicht bij mij had. Die woont namelijk niet om de hoek, maar moet nog ongeveer een uur rijden voor ze bij ons is. En mijn moeder wilde ons maar al te graag helpen waar kon, gelukkig!

Thuis stond de kraamzorg al op ons te wachten, op het eerste gezicht een lieve vrouw van rond de 40. Het voelde gelukkig wel gelijk goed en dat was heel erg belangrijk voor mij. Binnen in huis gingen we eerst even op de bank zitten en kletsen over de zwangerschap, bevalling en over hoe het verder allemaal is verlopen. Toen merkte ik wel gelijk dat ik me enorm op mijn gemak en vertrouwd bij haar voelde. Ook kreeg zij na de eerste dag onze sleutel van ons appartement mee. Aangezien zij anders bij twee deuren moet aanbellen voordat ze bij onze voordeur van het appartement is en dit vonden wij onhandig.

De dagen daarna verliepen heel erg fijn. Ze deed onze was, verschoonde elke dag ons bed en hielp ons enorm goed met onze kleine man. Dit vonden wij allemaal nog heel erg spannend en wij waren ook heel erg onzeker of wij het wel goed deden. Dit straalde wij blijkbaar ook uit, maar gelukkig kregen wij vaak te horen dat wij het goed deden. Dit gaf ons dan weer wat extra vertrouwen die wij nodig hadden.

Wij kwamen op een dinsdag thuis en helaas bleef zij niet de gehele kraamperiode. Ze bleef namelijk tot en met donderdag want haar dochter vierde de vrijdag en het weekend haar verjaardag. Dus kregen we voor de vrijdag, het weekend en de maandag een andere kraamverzorgster, maar wie? Dat wist zij ook nog niet helaas. Op donderdag namen wij afscheid van elkaar, ineens kwamen daar dan de tranen. Ik vond het zó erg dat zij weg ging, want ik voelde me enorm op mijn gemak bij haar en ze begon al als een soort familie te voelen. Maar helaas, het was voor haar toch echt tijd om te gaan. En zo begonnen wij onze vrijdag met een nieuwe kraamverzorgster, maar helaas niet zo'n fijne kraamverzorgster als de eerste...