De geboorte van marietje

Op een vrijdagavond in juli. 

Savonds krijg ik veel buikpijn. Mijn man is zo lief om me een pittenzak warm te maken. En ik lig lekker op de bank. Tot ik zo moe ben en lekker m'n bedje in kruip met een weer nieuwe warme pittenzak. Ik loop rond 23:00 na de wc boven want moet toch wel zo nodig plassen dat ik m'n benen dichtknijpen bang dat het gaat lopen. Nog voor ik op de wc zit is daar plots een plasje. Met een beetje bloed zie ik als ik eindelijk zit. Ik roep snel m'n man en die komt na boven. Ik zeg volgens mij zijn m'n vliezen gebroken. Een beetje in paniek zijn we want ben pas 35,5 week zwanger. Meteen het ziekenhuis gebeld want ben onder controle daar bij de gynaecoloog. Die zegt doe maar rustig aan. Zorg dat er iemand is voor de oudste. Maar kom dan maar zo snel mogelijk hier heen. Eindelijk is het 12 uur en zijn we in het ziekenhuis. Daar meteen aan de ctg en bloeddruk meten en nog wat testjes. Het begint me nu toch wel pijn te doen. Ik wil pijnstilling zeg ik. Maakt niet uit wat maar het doet pijn en als ik nog lang door moet gaan trek ik het niet. De verloskundige gaat voelen hoe ver ik ben. En ze zegt we gaan na de bevalling 's kamer want je hebt 9 a 10 cm je mag gaan persen. Ze is er bijna.En na 10 minuten persen is m'n dochter er na een bevalling van 3 uurtjes. Smorgens meteen grote broer gebeld en gevraagt of ie z'n zusje wil ontmoeten. Dat wil hij wel. Hij vond het wel leuk. Hij gaat slapen en smorgens als ie wakker is is z'n zusje al geboren

En hij is onwijs trots. Nu nog steeds. En ze zijn zo dol op elkaar.