De geboorte van Jop

Niet op facebook!

Ik lees altijd met veel plezier de bevallingsverhalen hier op mamaplaats, het brengt me altijd terug naar mijn eigen zwangerschappen en bevallingen.

Hier dus mijn verhaal over de zwangerschap en bevalling van Jop.

Op 26 januari 2015 hadden wij een positieve zwangerschapstest, we waren door het dolle heen zo gewenst!

Op dat moment woonde we nog in ons appartement wat net te koop stond. Het was snel verkocht maar nog geen huis. In april vonden wij een huis waar we eind augustus de sleutel van zouden krijgen. Tot die tijd woonde we bij mijn schoonouders.

De zwangerschap liep voorspoedig en op 2 mei(onze trouwdag)wisten we dat we zwanger waren van een zoon! Behalve veel last van mijn rug(een dubbele hernia) voelde ik me goed. 

Toen we de sleutel kregen van het huis zijn we volop gaan klussen en hebben we er in 3 weken ons plekje van gemaakt op 17 september sliepen we voor het eerst in ons huisje. Mijn rugklachten waren inmiddels heftig en er werd besloten om in te leiden.

Op 24 september 2015 mochten wij ons om 7.00 uur melden. Ik werd begonnen met het inbrengen van een gel dit deed een beetje en er werd smiddags een ballonetje geplaatst. We zijn nog fijn wat gaan wandelen en tegen de avond kwam het balonnetje eruit maar was alles nog rustig. Omdat het te druk was werd er besloten de volgende ochtend pas verder te kijken en vliezen te breken. Rond 20.15 braken spontaan mijn vliezen terwijl ik GTST aan het kijken was... leuk hoe je die details onthoud!

Meteen waren de weeen aanwezig en kreeg ik vrij snel de ruggenprik ivm de hernia.

Heerlijk was dat, we hebben lekker geslapen tot de weeen er rond 6 uur weer doorheen kwamen. Het echte werk ging beginnen en mocht zachtjes mee gaan persen.  Mijn bloeddruk zakte enorm, heb alles onder gespuugd, nee 3 zakken medicatie doormiddel van een bloeddrukband snel door het infuus te krijgen steeg mijn bloeddruk gelukkig en konden we weer verder. Na een uur persen gingen de verpleegkundige fluisteren en ontstond er bij mij wat paniek, het zal wel goed gaan toch...Na nog 3 weeen alles te hebben gegeven was daar onze zoon Jop Theo Abel, 56 cm en 4002 gram, een grote jongen. Mijn moeder is er de hele bevalling bijgeweest en dat vond ik erg fijn. Ik kreeg 2 kleine hechtingen en kon lekker kroelen met onze mooie man, wat een mooi gevoel is dat.

We moesten een nachtje blijven maar dat vonden wij oke.  De tijd op de kraamafdeling was verschrikkelijk, het was te druk waardoor ik de zuster zelfs moest attenderen op de suiker controles van mijn zoon en bij ontslag er gegeven in de papieren stonden die niet eens gecontroleerd waren. Ik ben hier lang boos om geweest maar door goede gesprekken met de verloskundige heb ik het los kunnen laten! 

Volgende keer de bevalling van onze 2e zoon Mik!