De ¨finale¨

Ik haal adem, ik pers, ik haal adem, ik pers... Op pure oerkracht breng ik onze zoon steeds dichterbij ons en tussendoor geniet ik van de high waarin ik beland tussen het persen door.

Ineens komt er een moment waarop ik het even niet meer zie zitten. Voor m´n gevoel maar max. 5 seconden. Precies op dat moment zet Anthony mijn lijflied op en hoor ik uit zijn telefoon: "Oh yes I'm a Superwoman!" Ja natuurlijk ben ik een Superwoman! Het is alsof ik door iets buitenaards teruggefloten word. FOCUS Maris, luister naar je lijf! En ja, daar zijn we weer! Mijn hoofd en lijf zijn weer geconnect en het gaat weer als vanzelf.

Ademhalen, persen, ademhalen persen... Tijdens een wee draai ik naar mijn zij en ineens hoor ik: "Ja, pak hem maar Marissa." Zonder dat ik er erg in had, was het hoofdje al geboren en kon ik hem, met een hele brede lach, het laatste stukje helemaal zelf op de wereld helpen.

"Jaaa, ik heb het gedaan, I did it, het is me gewoon gelukt" roep ik uit! Trots op onze zoon, maar ook verdomde trots op mijzelf. Stiekem was dat zelf aanpakken een droom die ik niet van tevoren uitsprak om teleurstelling bij mijzelf te voorkomen. Ik had een droombevalling!

Waar ik vroeger dacht: wat een gezweef over pijnvrij bevallen, weet ik nu dat het écht bestaat. Na de bevalling bleef ik dan ook roepen: "Dit was buitenaards!"

En toen lag hij daar eindelijk! Onze mini baby, onze Jazz, geboren om 23.42u. De lieve schat waar wij ons zo'n zorgen om hadden gemaakt. Ik vertelde hem dat ook: "We hebben ons zo zorgen om jou gemaakt en kijk nou, je bent hartstikke gezond!"

Trots en dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren. 

-------

Benieuwd naar meer VBAC (vaginal birth after caesarean) verhalen? Check dan de podcasts van studiovbac. In deze aflevering ben ik zelf te horen: https://studiovbac.nl/2022/07/21/13-marissa-ongeplande-keizersnede-vbac/